Puściłaś przypominającą Ci o nim, popsikałaś się jego perfumami, które dał Ci miesiąc temu, zamknęłaś oczy, zgasiłaś niejasne światło w swoim pokoju.
Cofasz się w przeszłość, takie piękne chwile, minęły, masz nadzieję, że wrócą, kochasz je wspominać. Chłopiec w lokach, rozpiętej koszuli, słońce, plaża, piasek i tamte wakacje, byliście sobie obcy, poznaliście się przez przypadek. Leżałaś na niebieskawym ręczniku, miałaś nałożone na nos czarne okulary przeciwsłoneczne, twoje bikini było jaskraworóżowe, dosyć rzucało się w oczy. Wyszłaś z domu bez znaku, pokłóciłaś się z rodzicami, o chłopaka, który Cię rzucił, spędzałaś za dużo czasu nad myśleniem o nim, miałaś blizny na nadgarstkach. Robili Ci awantury o Twą miłość, która przeminęła, znikła i nie wróci, czas zapomnieć, blizny się goją. Mniejsza z tym, jesteś na piasku, wokoło pełno pięknych chłopców, jak i dziewcząt, leżysz obok przyjaciółki, która cieszy się szczęściem ze swoim chłopakiem. "T.I. WEŹ SIĘ W GARŚĆ, PATRZ ILE TU CHODZĄCYCH CIASTEK" powiedziałaś w myślach. - Mary, idę po coś do picia, zaraz będę. - oznajmiłaś przyjaciółce.
- Dobrze, będziemy czekać. - odpowiedziała grzecznie. Ruszyłaś w stronę dużej, zielonej budki, widziałaś pełno dzieciaków bawiących się w morzu. Przy barze zobaczyłaś jego, nieznany chłopiec, ale jakże piękny, ma coś w sobie, coś co przyciąga kobiety, złapałaś się na to. Miał na sobie krótkie, czerwone spodenki i japonki, spojrzał Ci w oczy, uśmiechnął się łobuzersko.
- Co pani podać? - zapytał wpatrzony w Ciebie.
- A... yy... mm... Nestea poproszę. - powiedziałaś z uśmiechem od ucha do ucha.
- Proszę. - odpowiedział podając Ci zimną butelkę. - Poczekaj chwilkę. - powiedział i zapisał Ci swój numer na kartce.
- Styles do roboty, a nie podrywasz.! - krzyknął jego szef. Harry natychmiast podał Ci karteczkę, odwracając się tyłem do Ciebie. "Boże jakie on ma wszystko idealne" rozmarzyłaś się, to może być ten, o którym od długiego czasu. Puścił Ci oczko, uśmiechnęłaś się i odeszłaś w stronę przyjaciół, zarumieniłaś się, a nawet zakochałaś. "Właśnie Jego chcę.. " - Pomyślałaś. - A Ty co taka czerwona, który to? - spytała Mary.
- A zobaczysz kochana może kiedyś. - odpowiedziałaś uśmiechnięta.
- Powiedz, chcę się z Tobą popatrzyć.
- Mary! Masz mnie. - powiedział Chris, jej chłopak.
- Przecież żartuję kotku, nie bierz wszystkiego na poważnie. - odpowiedziała.
Jest popołudnie, zastanawiasz się czy napisać do przystojnego czy nie. Podjęłaś decyzje.
SMS do: Harry <3 . "Cześć, tu T.I. - dziewczyna, której dałeś ok. 12 na plaży swój numer telefonu. <3 " - wyślij.
- I co ja zrobiłam, może odpisze, może daje tak każdej. - myśli przelatywały Ci co sekundę. Usłyszałaś dzwonek sms, szybko sięgnęłaś po telefon, to Harry.
"Pamiętam Cię, nie musisz mi pisać takich szczegółów kotku, haha. Chciałabyś się spotkać? : * x" - O. MÓJ. BOŻE. Nazwał mnie kotkiem i chce się spotkać, co ja mam robić. - cieszyłaś się jak kilkuletnie dziecko z nowej zabawki. Chciałaś odpisać, lecz zadzwonił, miałaś motylki w brzuchu, odebrałaś po kilku sekundach.
- Słucham?
- Cześć T.I. - usłyszałaś w głośniku, ta jego chrypa, jego głos, takie idealne.
- Cześć Harry. - powiedziałaś podniecona, że z nim rozmawiasz.
- To co? O 17 na plaży?
- Dobrze, nie mam nic przeciwko. - powiedziałaś rozmarzona.
- To do zobaczenia za godzinę.
- Do zobaczenia. - rozłączyłaś się. Byłaś tak podekscytowana, że zapomniałaś, że za pół godziny jedziesz do babci. Ubrałaś się w piękną sukienkę, niedługą, małą czarną. Włosy spięłaś w kok, zaczesałaś grzywkę na bok i spięłaś. Jeszcze tylko błyszczyk na usta i będzie idealnie. Poszłaś w stronę drzwi, zapomniałaś torebki, więc się po nią wróciłaś.
- Gdzieś się wybierasz.? - usłyszałaś gruby głos ojca. Tak. - odpowiedziałaś lekko poddenerwowana.
- Więc gdzie.?
- Do Mary.
- I tak się odstawiłaś jak koń w dożynki.?
- Tato daj sobie spokój z głupimi tekstami, idę tylko do Mary. - okłamywałaś ojca, za nic nie dałby wyjść Ci do chłopaka.
- Zaraz jedziemy do babci.
- Odwiedzę ją kiedy indziej.
- Dzisiaj.
- Spieszę się, nie mogę dzisiaj, do później. - wyszłaś i szybko zbiegłaś ze schodów. Dochodziła 17, szybkim krokiem zdążyłaś dojść na plażę, zobaczyłaś go. Popatrzyłaś mu się w oczy, uśmiechał się, a kiedy to robił miał słodkie dołeczki w policzkach.
- Usiądziesz czy będziesz się na mnie tak patrzyła w nieskończoność, kochanie..?
- Przepraszam, już siadam. - uśmiechnęłaś się, a on odsunął Ci krzesło.
- Więc niech Pani usiądzie. - romansował loczek.
Rozmawialiście o sobie kilkadziesiąt minut, powoli zachodziło słońce, chowało się za morze.
- Chodź ze mną. - powiedział, wstałaś, złapał Cię za rękę, szliście boso po ciepłym piasku.
- Gdzie idziemy.?
- Ufasz mi?
- Widzę Cię pierwszy raz w życiu.
- Ufasz.?
- Ufam.
- Więc nie myśl tyle, nic Ci nie zrobię.- Powiedział chłopak. Prowadził Cię przed siebie, zatrzymał się, popatrzył się głęboko w Twoje oczy, uśmiechnął się słodko i powiedział
- Spodobałaś mi się od początku, jesteś idealna. Będziesz moją dziewczyną..? - Twoje serce zadrżało, szybciej zabiło.
- Tak, Harry. - odpowiedziałaś ze strachem. Chłopak zamknął oczy, złapał Cię za biodra, przyciągnął do siebie, złączył wasze usta. Kilka chwil wymienialiście się pocałunkami, aż nie zadzwonił Twój telefon. Twój ojciec. Kiedy się odwróciłaś tyłem do Harrego zobaczyłaś swojego tatę, jakieś 100m od was. Zaczęliście biec, musiałaś założyć szybko buty, Harry się śmiał, trzymaliście się za ręce jak biegliście. Całe szczęście Harry miał niedaleko swój samochód, odpalił i pojechaliście, Bóg wie gdzie. Pojechaliście do domu Hazzy .Spędziliście ze sobą parę tygodni po czym chłopak odwiózł Cię do domu. Dostałaś niezły opierdol, ale miałaś na to wyjebane. W końcu zakochałaś się jak nigdy.. <3.
29.04.2013
Harry
Puściłaś przypominającą Ci o nim, popsikałaś się jego perfumami, które dał Ci miesiąc temu, zamknęłaś oczy, zgasiłaś niejasne światło w swoim pokoju.
Cofasz się w przeszłość, takie piękne chwile, minęły, masz nadzieję, że wrócą, kochasz je wspominać. Chłopiec w lokach, rozpiętej koszuli, słońce, plaża, piasek i tamte wakacje, byliście sobie obcy, poznaliście się przez przypadek. Leżałaś na niebieskawym ręczniku, miałaś nałożone na nos czarne okulary przeciwsłoneczne, twoje bikini było jaskraworóżowe, dosyć rzucało się w oczy. Wyszłaś z domu bez znaku, pokłóciłaś się z rodzicami, o chłopaka, który Cię rzucił, spędzałaś za dużo czasu nad myśleniem o nim, miałaś blizny na nadgarstkach. Robili Ci awantury o Twą miłość, która przeminęła, znikła i nie wróci, czas zapomnieć, blizny się goją. Mniejsza z tym, jesteś na piasku, wokoło pełno pięknych chłopców, jak i dziewcząt, leżysz obok przyjaciółki, która cieszy się szczęściem ze swoim chłopakiem. "T.I. WEŹ SIĘ W GARŚĆ, PATRZ ILE TU CHODZĄCYCH CIASTEK" powiedziałaś w myślach. - Mary, idę po coś do picia, zaraz będę. - oznajmiłaś przyjaciółce.
- Dobrze, będziemy czekać. - odpowiedziała grzecznie. Ruszyłaś w stronę dużej, zielonej budki, widziałaś pełno dzieciaków bawiących się w morzu. Przy barze zobaczyłaś jego, nieznany chłopiec, ale jakże piękny, ma coś w sobie, coś co przyciąga kobiety, złapałaś się na to. Miał na sobie krótkie, czerwone spodenki i japonki, spojrzał Ci w oczy, uśmiechnął się łobuzersko.
- Co pani podać? - zapytał wpatrzony w Ciebie.
- A... yy... mm... Nestea poproszę. - powiedziałaś z uśmiechem od ucha do ucha.
- Proszę. - odpowiedział podając Ci zimną butelkę. - Poczekaj chwilkę. - powiedział i zapisał Ci swój numer na kartce.
- Styles do roboty, a nie podrywasz.! - krzyknął jego szef. Harry natychmiast podał Ci karteczkę, odwracając się tyłem do Ciebie. "Boże jakie on ma wszystko idealne" rozmarzyłaś się, to może być ten, o którym od długiego czasu. Puścił Ci oczko, uśmiechnęłaś się i odeszłaś w stronę przyjaciół, zarumieniłaś się, a nawet zakochałaś. "Właśnie Jego chcę.. " - Pomyślałaś. - A Ty co taka czerwona, który to? - spytała Mary.
- A zobaczysz kochana może kiedyś. - odpowiedziałaś uśmiechnięta.
- Powiedz, chcę się z Tobą popatrzyć.
- Mary! Masz mnie. - powiedział Chris, jej chłopak.
- Przecież żartuję kotku, nie bierz wszystkiego na poważnie. - odpowiedziała.
Jest popołudnie, zastanawiasz się czy napisać do przystojnego czy nie. Podjęłaś decyzje.
SMS do: Harry <3 . "Cześć, tu T.I. - dziewczyna, której dałeś ok. 12 na plaży swój numer telefonu. <3 " - wyślij.
- I co ja zrobiłam, może odpisze, może daje tak każdej. - myśli przelatywały Ci co sekundę. Usłyszałaś dzwonek sms, szybko sięgnęłaś po telefon, to Harry.
"Pamiętam Cię, nie musisz mi pisać takich szczegółów kotku, haha. Chciałabyś się spotkać? : * x" - O. MÓJ. BOŻE. Nazwał mnie kotkiem i chce się spotkać, co ja mam robić. - cieszyłaś się jak kilkuletnie dziecko z nowej zabawki. Chciałaś odpisać, lecz zadzwonił, miałaś motylki w brzuchu, odebrałaś po kilku sekundach.
- Słucham?
- Cześć T.I. - usłyszałaś w głośniku, ta jego chrypa, jego głos, takie idealne.
- Cześć Harry. - powiedziałaś podniecona, że z nim rozmawiasz.
- To co? O 17 na plaży?
- Dobrze, nie mam nic przeciwko. - powiedziałaś rozmarzona.
- To do zobaczenia za godzinę.
- Do zobaczenia. - rozłączyłaś się. Byłaś tak podekscytowana, że zapomniałaś, że za pół godziny jedziesz do babci. Ubrałaś się w piękną sukienkę, niedługą, małą czarną. Włosy spięłaś w kok, zaczesałaś grzywkę na bok i spięłaś. Jeszcze tylko błyszczyk na usta i będzie idealnie. Poszłaś w stronę drzwi, zapomniałaś torebki, więc się po nią wróciłaś.
- Gdzieś się wybierasz.? - usłyszałaś gruby głos ojca. Tak. - odpowiedziałaś lekko poddenerwowana.
- Więc gdzie.?
- Do Mary.
- I tak się odstawiłaś jak koń w dożynki.?
- Tato daj sobie spokój z głupimi tekstami, idę tylko do Mary. - okłamywałaś ojca, za nic nie dałby wyjść Ci do chłopaka.
- Zaraz jedziemy do babci.
- Odwiedzę ją kiedy indziej.
- Dzisiaj.
- Spieszę się, nie mogę dzisiaj, do później. - wyszłaś i szybko zbiegłaś ze schodów. Dochodziła 17, szybkim krokiem zdążyłaś dojść na plażę, zobaczyłaś go. Popatrzyłaś mu się w oczy, uśmiechał się, a kiedy to robił miał słodkie dołeczki w policzkach.
- Usiądziesz czy będziesz się na mnie tak patrzyła w nieskończoność, kochanie..?
- Przepraszam, już siadam. - uśmiechnęłaś się, a on odsunął Ci krzesło.
- Więc niech Pani usiądzie. - romansował loczek.
Rozmawialiście o sobie kilkadziesiąt minut, powoli zachodziło słońce, chowało się za morze.
- Chodź ze mną. - powiedział, wstałaś, złapał Cię za rękę, szliście boso po ciepłym piasku.
- Gdzie idziemy.?
- Ufasz mi?
- Widzę Cię pierwszy raz w życiu.
- Ufasz.?
- Ufam.
- Więc nie myśl tyle, nic Ci nie zrobię.- Powiedział chłopak. Prowadził Cię przed siebie, zatrzymał się, popatrzył się głęboko w Twoje oczy, uśmiechnął się słodko i powiedział
- Spodobałaś mi się od początku, jesteś idealna. Będziesz moją dziewczyną..? - Twoje serce zadrżało, szybciej zabiło.
- Tak, Harry. - odpowiedziałaś ze strachem. Chłopak zamknął oczy, złapał Cię za biodra, przyciągnął do siebie, złączył wasze usta. Kilka chwil wymienialiście się pocałunkami, aż nie zadzwonił Twój telefon. Twój ojciec. Kiedy się odwróciłaś tyłem do Harrego zobaczyłaś swojego tatę, jakieś 100m od was. Zaczęliście biec, musiałaś założyć szybko buty, Harry się śmiał, trzymaliście się za ręce jak biegliście. Całe szczęście Harry miał niedaleko swój samochód, odpalił i pojechaliście, Bóg wie gdzie. Pojechaliście do domu Hazzy .Spędziliście ze sobą parę tygodni po czym chłopak odwiózł Cię do domu. Dostałaś niezły opierdol, ale miałaś na to wyjebane. W końcu zakochałaś się jak nigdy.. <3.
24.04.2013
Zayn +18
Ty i twoje kochanie postanowiliście trochę odpocząć od życia w mieście, więc pojechaliście na wieś, której właścicielem jest twój wujek. Pojechaliście tam z Niall'em i Louis'em. Gdy byliście na miejscu od razu się rozpakowywaliście. Po rozpakowaniu Zayn zaproponował Ci spacer. Idąc po piaskowej ścieżce za rękę rozmawialiście o dalszej przyszłości. Przechodziliście koło stodoły. Zayn pociągnął Cię za ręke, wprowadzając do niej. Mulat usiadł na sianie, a ty obok Niego. Wędrowałaś swoją ręką po Jego nogach. Złapałaś chłopaka za krocze i spojrzałaś mu prosto w oczy. Usiadłaś Na Nim okrakiem. Dałaś Mu soczystego buziaka w usta i ściągnęłaś z Niego koszulkę. On Nie był Ci dłużny, więc zerwał z Ciebie koszulkę. Po chwili zdjął z Ciebie krótką spódniczkę. Odsunęłaś się od Niego na pół metra i zdjęłaś z siebie stanik. Podeszłaś do Zayn'a zostawiając za sobą japonki. Pozbyłaś się reszty jego ciuchów, nie zostawiając Nim niczego. Usiadłaś na Jego kolanach, tyłem do Niego. Mulat zaczął pieścić twoje piersi. Zagryzał delikatnie, ssał i lizał. Bez owijania w bawełnę Zayn położył Cię na plecach na sianie. Zerwał z Ciebie szybkim ruchem czarne koronkowe majtki. Przykucnął obok Ciebie, a ty dobrze wiedziałaś czego oczekuje twoje kochanie. Więc zrobiłaś Mu dobrze. Jego oddech robił się płytki. Mulat położył Cię na brzuchu. Złapał za biodra, abyś się do Niego wypięła. Wszedł w Ciebie bez ostrzeżenia. Krzyknęłaś. Wchodził w Ciebie szybko i brutalnie. Jedną Ręką trzymał Cię za Biodro, a drugą złapał Cię za włosy i lekko pociągnął. Jęknęłaś i zaczęłaś głośno oddychać. Podniecało Go to. Wyszedł w Ciebie. Szybko się ogarnęliście. Poszliście do domku. Niall i Lou którzy siedzieli na kanapie zaczęli bić brawo gdy tylko weszliście do środka. - Fajnie było.? - Zapytał się Blondyn i uśmiechnął się. - O co Wam chodzi..? - Zapytałaś, udając, iż nie wiesz o co chodzi. Podszedł do Ciebie Louis i wyciągnął z twoich włosów jedną suchą trawę i uśmiechnął się do Ciebie. Zayn puścił Ci oczko i poszedł do Niall'a. Poszłąś na górę do sypialni i położyłaś się na łóżku. - To było wspaniałe... - powiedziałaś sama do siebie.
21.04.2013
Niall +18
- Wytłumaczę Ci to .! - Krzyknęłaś. - Nie ma Nic do tłumaczenia. Zdradziłaś mnie.! Z nami koniec.! Rozumiesz.?! Koniec.! - Wykrzyczał i wyszedł. Upadłaś na kolana i zaczęłaś płakać, a zarazem podarłaś gazetę w której był artykuł o twojej zdradzie. Niall poszedł do Harold'a. - Możesz mnie przenocować..? - Zapytał wchodząc do Villi Harry'ego. Pewnie. Co sie stało, stary.? - Zapytał. - Nie chcę o tym rozmawiać.. - Odparł Nialler i poszedł na górę. Usiadł na brzegu łóżka i powtarzał cały zbieg zdarzeń na głos. Harry wszystko słyszał i wszedł do pokoju. - Chodzi Ci o ten artykuł.? - Zapytał pokazując gazetę. - Taa... - Odparł Niall. - Jaki ty głupi... To jej brat.! - Powiedział. -WTF.!? Skąd wiesz.?! - Zapytał ze zdziwieniem w oczach. - Pokazywała Mi Jego zdjęcia. Idź ją przeproś.! - Odpowiedział. Louis pobiegł szybko do twojego domu. Wbiegł i zobaczył Ciebie. Miałaś czerwone oczy z powodu płaczu. - Ja już wszytko wiem.! Wybacz Mi.! Przepraszam.! - Przytulił Cię, a ty go namiętnie pocałowałaś. - Kocham Cię. - Wyszeptałaś. - Ja Ciebie też. - Odpowiedział i przytulił. Wziął Cię na ręce i zaprowadził na górę. Położył Cię delikatnie na łóżku i zerwał z Ciebie ubrania szybkim ruchem. Ty zrobiłaś to samo z Jego ciuchami. Tym razem to On będzie Ci sprawiał Przyjemność. Weszliście pod kołdrę i się Nią przykryliście. Niall całował Cię po szyi, dekoldzie, piersiach i brzuchu. Dotarł do twojej kobiecości. Wygięłaś sie w łuk na parę sekund, po czym opadłaś. Nialler wszedł w Ciebie językiem i poruszał Nim w każdą stronę. Jęczałaś. Byłaś w siódmym Niebie. Twój chłopak wykonał ostatnie długie liźnięcie. Pocałował Cię w usta i wszedł w Ciebie swoim członkiem. Poruszał się od razu gwałtownie i brutalnie. Obojgu ciężko się oddychało. Po kilku minutach jęczałaś z podniecenia, a chłopak miał całą blond czuprynę mokrą od potu. -Zaraz dojdę.. - Wysapałaś, a twój chłopak wykonał ostatnie mocne wejście i doszłaś. Niall położył się obok Ciebie i zasnęliście. To były najlepsze przeprosiny. _________________________ Chciałabym tak na koniec podziękować za te 1000 wyświetleń. To dla mnie bardzo dużo znaczy. <3.
20.04.2013
Louis smutny
Jesteś z Louis'em od roku. Jesteście dla siebie wszystkim. Pewnej nocy szłaś do domu od koleżanki. Dwóch chłopaków zaczęło Cię zaczepiać, grozić i szarpać. Zauważył do Louis przechodzący obok. Od razu ruszył Ci na pomoc. Wyrwał Cię z ucisku jakiegoś 18-latka i poszliście do twojego domu. Nagle Louis upadł. Usłyszałaś uderzenie za tobą.Nie pamiętasz nic więcej. Świadek powiedział, iż twój chłopak dostał kamieniem w tył głowy. Sprawa toczyła się szybciutko. Przyszłaś do szpitala w którym leżał twój chłopak, bo chciałaś się z Nim zobaczyć. Zatrzymał Cię lekarz i powiedział, że Louis'owi zostało kilka godzin życia. Pobiegłaś do Lou i przytuliłaś, przeżyłaś szok. Ale poczułaś jeszcze przez ten moment ciepło Louis'a. Był cieplejszy niż zwykle. Ty zaczęłaś płakać.. Po minucie Louis popatrzał Ci w oczy. - Kocham Cię [T.I.].. - Na tym urwał się Jego głos. Umarł. Lekarze walczyli, ale nie udało się... Było za późno.Zostałaś jeszcze godzinę, czekając na wiadomo co. Wracałaś do domu wieczorem < 19.00 >. Stanęłaś przy moście. - Boże... Czemu On.?! Czemu nie Ja.?! Byłabym lepszą ofiarą.!! Wykrzyczałaś stanęłaś za barierką i skoczyłaś. Twoje życie się skończyło, jak i Jego. Było Ci lepiej na sercu.. Spotkaliście sie i pokochaliście się w dobie od nowa..
19.04.2013
Zayn Smutny
Wracasz do domu późnym wieczorem. Z góry słyszysz jakieś jęki.. Idziesz więc na górę. Otwierasz drzwi od sypialni i stanęłaś jak wryta.. Ujrzałaś swojego chłopaka z którym jesteś od trzech lat z jakąś dziunią... Ruchali się.. - Nienawidzę Cię.! - Wykrzyknęłaś i wyszłaś do brata o imieniu Harry, który mieszkał ulicę dalej. Weszłaś. Trzasnęłaś drzwiami, przytuliłaś się do starszego brata i wszystko powiedziałaś. Nie widziałaś sie z Zayn'em od miesiąca.. Chłopak nieustannie do Ciebie wydzwaniał, pisał Smsy i listy. Chciał abyś mu wybaczyła. Pewnego dnia w gazecie widniał nagłówek "ZAYN MALIK NIE ŻYJE". Poczułaś strach, Zaszokowała Cię ta wiadomość. Zapytałaś się reszty 1D czy to prawda, odpowiedzieli, iż Tak.. Poszłaś na górę zalana łzami. Z szufladki wyciągnęłaś żyletkę. Wykonałaś parę głębokich nacięć. Powoli obraz przed oczami robił się rozmazany. Wiedziałaś, że to koniec. Nie chciałaś dłużej cierpieć. Złapałaś do ręki ostry nóż i nabrałaś powietrza.. Wbiłaś Go sobie w klatkę piersiową. Umarłaś na miejscu. Byłaś z Zayn'em na górze. Wybaczyłaś Mu wszystko. Było Ci tam najlepiej.
17.04.2013
Louis +18
Siedzisz późnym wieczorem w domu i czekasz na swojego kochanego chłopca z którym jesteś od ponad roku. Nagle przychodzi i od razu Cię przytula od tyłu. Przytulacie się do Siebie około 10 minut. - Lou...? - Tak...? Co się stało..? - Bo.. Nasz seks mnie już tak nie zadowala... - Mhm.. Od kiedy.? - Parę miesięcy.. - Czyli te wszystkie orgazmy były udawane.?! - Taak... - odpowiadasz. Chłopak idzie prosto do łóżka i bez słowa zasypia. Następnego wieczoru, godzina 21.05 . Podchodzisz do chłopaka. - Przepraszam.. - Wydukałaś z siebie. - Dzisiaj będziesz w siódmym niebie dwa razy. - Stwierdził i przytulił Cię. Wszystko podejrzanie szybko przeszło... Aż do dojścia na górę. Pozwól, iż przedstawię Ci dzisiejsze zasady : Nie patrzysz na mnie, nie jęczysz, nie mówisz, nie dotykasz mnie, inaczej będę musiał Cię ukarać. Łapiesz.? - Powiedział, a ty przytaknęłaś. Chłopak, a już teraz drapieżnik , kazał Ci się położyć na dywaniku. Tak też zrobiłaś. Louis podszedł do szafki nocnej i wyciągnął z Niej coś i zakrył Ci tym czymś oczy. Wziął dwie pary kajdanek i przypiął każdą twą rękę do stolika.- Co ty robisz..?! - Zapytałaś, ale nie usłyszałaś odpowiedzi. Lou zerwał z Ciebie wszystko, co do Bielizny. Miałaś już mokrą. - Już Cię podnieciłem... No ciekawe.. Może to udawane.. - Powiedział. Wszedł w Ciebie dwoma palcami i zaczął gwałtownie poruszać. Wyjął je z Ciebie i jego zwinny język wkroczył do akcji. Poruszał Nim w każdą stronę. Doprowadzał Cię do szału. Twoje Ciało wzdęło tobą w łuk na kilka sekund, po czym Louis przestał Cię dopieszczać. - Wejdź we mnie.. - Wysapałaś. - Nie. - odpowiedział. Po paru sekundach usłyszałaś jakieś wibracje. Pomyślałaś : " Wibrator.? Skąd On do cholery wytrzasnął Wibrator..?!". - Może teraz Cię zaspokoję.. - Powiedział i włożył zabawkę w Ciebie. Pomimo wibracji Louis poruszał koliście wibratorem wkładając Go i wyciągając. Trafiał w twój czuły punkt. - Lou... Louis.. Zaraz dojdę. - Powiedziałaś. Chłopak przyśpieszył ruchy. Doszłaś. Wyciągnął zabawkę z Ciebie. Louis patrzał się na twoją "Przyjaciółkę" przez minutę, po czym zlizał z Niej soki. Uwolnił Cię, zdjął maskę i usiadł pod komodą w samych bokserkach. Przytuliłaś się do Niego i szepnęłaś mu do ucha to czego pragnęłaś. Teraz On zrobił, tak jak ty chciałaś. Szybkim ruchem ściągnął swoje bokserki, i ułożył Cię pod kołdrą. Byłaś pod Nim, a On nie zwlekając wszedł w Ciebie tak brutalnie, że wykrzykiwałaś Jego imię. Lou pieścił twoje piersi. Za każdym mocniejszym wejściem ty wbijałaś paznokcie w plecy Louis'a. Po chwili Louis tak Cię obrócił, że Ty byłaś na górze nie wychodząc z Ciebie. Złapał Cię za biodra i poruszał w górę i w dół. Jęczałaś co sprawiało, że podniecałaś chłopaka, a Ten poruszał Tobą coraz szybciej. Doszliście razem. Położyłaś się obok Niego. - Doszłam trzy razy. - wyszeptałaś Mu do ucha, a On dał Ci buziaka w policzka. Po czterech minutach usiadłaś na brzegu łóżka, wpatrując się w okno, za którym była Ciemna Noc. - Co się stało.? - Zapytał się Louis, i usiadł obok Ciebie. - Jestem w ciąży. - Popatrzałaś Mu prosto w oczy, a Lou nie mógł wydusić z Siebie ani słowa. - Boże... Naprawdę.? - Zapytał z niedowierzeniem. - Tak.- Odparłaś. Chłopak Cię przytulił i powiedział, jak bardzo Cię kocha. Pocałował Cię namiętnie. Poszliście spać. Następnego dnia poszliście na UZG. Jesteś w trzecim miesiącu ciąży i prawdopodobnie masz w sobie małą Dziewczynkę.. Louis był szczęśliwy, ty zresztą tez. <3.
14.04.2013
Imagin Harry +18
No Hey, Hey dziewczęta.! Muszę przyznać, iż nowe ustawienia dodawania posta są kijowe.. :/ ... Nie można wstawiać akapitów, nie można wybierać czcionki < chodzi mi o styl pisania, bo pozostało tylko pogrubienie i kursywa>.. No ale wstawiam Imagi o Harry'm.Z góry przepraszam, jeśli dialogi i sie zleją.. Będziecie musiały to jakoś sobie poustawiać w sensie kto co mówi. Pewnego słonecznego dnia Ty będąc w łazience, słyszysz jak w twoim pokoju dzwoni Ci telefon, więc szybko zapinasz swoją zwiewną sukienkę i biegniesz odebrać swój telefon. Na wyświetlaczu widnieje napis "Harruś Dzwoni...". Więc, szybko odbierasz. Po rozmowie możesz wnioskować, iż Harold chce, abyś wpadła do Niego do studia. Jak chciał - Tak zrobiłaś. Przyszłaś na miejsce. Harry siedział i grał na perkusji czekając na swoją dziewczynę - Ciebie.
- Kochanie.! Muszę iść w pewne miejsce na momencik coś załatwić. Zaczekaj na mnie w męskiej łazience w środkowej kabinie. - Powiedział dość zachrypniętym głosem i się łobuzersko uśmiechnął. Poszłaś do tej łazienki. Siedziałaś kilka minut. Po czym zjawił się twój chłopak. Od razy złapał Cię za pośladki i pocałował.
- Mam chwilę wolnego.. Więc, ten czas chcę poświecić nam obojga.
- Ty zboczuchu.. Już wiem, co ty chcesz robić. - Uśmiechnęłaś się i wędrowałaś swoimi rękoma po jego plecach. Już po 10 minutach pieszczenia sie ze sobą byliście nadzy. Nie owijając w bawełnę, Harry usiadł na toalecie, a ty usiadłaś na Nim okrakiem. Chłopak złapał Cię za biodra i poruszał w górę i w dół. Później zamieniliście się miejscami. Hazza całował Cię nie opuszczając ani centymetra twojego rozpalonego ciała. Chłopiec przykucnął i rozchylił twoje uda.. Wbił się w twoją "Przyjaciółkę" językiem i poruszał. Bawił się z tobą w ten sposób dobre 15 minut. Nagle drzwi się otworzyły. - HGSHFGJIKHGS WTF..?! Ja nie widziałam, że ktoś tu jest.. Przepraszam.! Już sobie idę. - To powiedziała zdziwiona sprzątaczka. Po tym jak kobieta zamknęła drzwi Harry uniósł swoją głowę do góry i popatrzał się na Ciebie.. - Jka mogłem zapomnieć zamknąć drzwi..- Powiedział i zaczęliście się śmiać. Szybko sie zebraliście, a resztę dokończyliście wieczorem w domu. <3
11.04.2013
Imagin Harry. +18
Coś mnie długo nie było... Ale nadrobię to, Obiecuję.
Zrobili Mi tutaj coś, że nie mogę pisać na kolorowo :c... No ale nic nie poradzę...
Dzisiaj taki krótki Imagin o Harry'm.______________________________________________________________________________________________________________________________
Znasz się z Harry'm od paru dobrych lat i wiesz, że Hazza się w tobie po kryjomu kocha... Jesteś dla Niego miła.. Ale jest coś o czym Harry nie wie... A mianowicie to, iż bujasz się w Nim..
Nagle w sobotę wieczorem gdy jesteś sama w domu wchodzi do Domu Harry.
-Co ty tu robisz..? -Pytasz się zdziwiona.
- Muszę Ci coś powiedzieć..- Odparł.
- No więc zamieniam się w słuch.- Powiedziałaś.
- Ja.. Ja Cię kocham.. -Powiedział nieśmiale chłopak i popatrzał Ci w oczy.
- Ja Ciebie też. - Powiedziałaś, po czym Chłopak pocałował Cię namiętnie w usta.
Po trzech minutach siedzieliście w salonie na kanapie. Trzymałaś Go za rękę oglądając telewizję.
- Chcę być z Tobą na zawsze , [T.I.] - Powiedział uśmiechając się.
- Też tego chcę.. - Odparłaś.
*Rok później*
Siedzisz ze swoim chłopakiem w kuchni późnym wieczorem.. Ty czytasz gazetę, a Harry wymienia żarówkę.
- Nie upadnij. - Powiedziałaś uśmiechając się.
- Wszystko w porządku. -Powiedział chłopak i zaśmiał się.
Harold wymienił żarówkę i podszedł do Ciebie, a ty wstałaś i popatrzałaś mu się w oczy.
- Chcę z tobą "To" zrobić.. - Szepnęłaś Mu na ucho.
- Ja także..To twój pierwszy raz.? - Zapytał.
- Tak... - Powiedziałaś.
Chłopak wziął Cię na ręce i zaniósł do sypialni. Po kilku minutach byliście zupełnie nadzy.
Harry pieścił Cię. Chciał w Ciebie wejść, ale zatrzymałaś Go.
- Coś nie tak..? - Zapytał.
- Boję Się.. - Powiedziałaś.
- Będę delikatny.. Obiecuję. Nie bój się. - Odparł Chłopak.
Chłopak wszedł w Ciebie bardzo delikatnie tak jak obiecał. Poczułaś Go w sobie. Ta cudowna rozkosz, której doświadczyłaś...
Wydawałaś z siebie dość ciche jęki.
- Harry... Mocniej.. - Wysapałaś.
Hazza zrobił tak jak chciałaś. Wchodził w ciebie głębiej i mocniej.
Jękałaś bardzo głośno.
- Wykrzycz moje imię.! - Powiedział napalony chłopak.
- Co.?!- Zapytałaś się.
- Wykrzycz moje imię.! Niech wszyscy wiedzą, że jesteś moja.! - Odparł.
Wykrzykiwałaś jego Imię tak głośno, jak mogłaś.
Po kilku minutach chłopak położył się obok Ciebie. Chciał więcej, ale to dopiero twój pierwszy raz..
- Kocham Cię. - Powiedział.
- Ja Ciebie też kochanie. <3 - Odpowiedziałaś.
7.04.2013
Smutny imagin Niall.
No to... Taki smutny imagin o Niall'u.
W mojej szkole liczy się jedno … Ćpasz , pijesz i palisz – jesteś kimś . Jeśli jest inaczej jesteś nikim . Czy chciałam dla siebie takiego życia.? Nie . Jednak nie miałam wyboru … Lepiej być gnębionym i szantażowanym przez całe 6 lat.? Być może … Jednak ja wybrałam niszczenie swojego własnego zdrowia . Dlaczego.? Po prostu nie miałam dla kogo żyć . Moja mama umarła kiedy miałam 6 lat . Dokładnie w dniu moich urodzin . Nikt się tego nie spodziewał , a wystarczyło jedno zachwianie się , upadek na podłogę i koniec . Tata bardzo kochał mamę , więc strasznie przeżył jej śmierć . Po tym wszystkim zamknął się w sobie . Nie zwracał na mnie w ogóle uwagi . Z resztą rodziny zerwał się kontakt , więc byłam sama . Co prawda są jeszcze przyjaciele , ale co to za przyjaciele którzy zmuszają cię do palenia , picia i ćpania.? Chociaż może lepiej ich mieć niż już do końca życia być samemu …
Tak więc nadszedł kolejny , ponury dzień . Jak zwykle szłam mokrą ulicą do szkoły . Kiedy już do niej doszłam od razu spotkałam "Przyjaciół" . Widać musieli na mnie czekać .
M: Cześć.! Ty wiesz , że w klasie mamy jakiegoś nowego idiotę.? Trzeba będzie mu pokazać kto tu rządzi . No chyba , że przystanie na nasze warunki …
T: Marcus … Jak ty uwielbiasz gnębić nowicjuszy … - westchnęłam po czym wyminęłam go i poszłam pod klasę .
Nie podobało mi się to w jaki sposób traktuje nowych uczniów . Nie daje im zbytnio dużego pola do popisu w wyborze życia … Lekcja się zaczęła . Zajęliśmy miejsca w ławkach i jak zwykle zaczęliśmy gadać . Po kilku minutach przyszedł nauczyciel razem z nowym uczniem . Farbowany blondyn z pięknym , morskim ale jednocześnie przerażonym spojrzeniem .
N: To jest Niall Horan . Wasz nowy kolega . Mam nadzieję , że pozytywnie go przyjmiecie . Marcus … To się tyczy głównie ciebie .
M: Obiecuję proszę panie kochanej mojej , że Niall będzie czyściutki jak łza …
N: No to się cieszę , że się zrozumieliśmy … Niall … Usiądź koło [T.I] – wskazała na mnie nauczycielka . Od razu wybudziłam się ze snu w którym razem z nowym znajomym tworzyliśmy idealną parę … Tak … Zobaczyłam go raz na oczy , nie znam go jeszcze za dobrze , a już coś do niego czuję .
Chłopak spojrzał na mnie i posłał mi delikatny uśmiech . Szybkim krokiem przeszedł na koniec klasy i usiadł koło mnie . Wiedziałam , że Marcus nie będzie taki cudowny jak obiecał, więc postanowiłam pomóc Niall’owi .
T: Weź to . – powiedziałam wręczając mu woreczek z białym proszkiem
Ni: Sorry , ale ja nie biorę
T: Wiem . Chcę cię właśnie przed tym oszczędzić
Ni: Nie rozumiem …
T: Słuchaj … Marcus nie jest taki super jak się wydaje . On tylko powiedział że nic ci nie zrobi a tak naprawdę to już ma wszystko zaplanowane . Postawi cię przed wyborem . Albo znęcanie się nad tobą , albo ćpanie , picie , palenie i takie tam podobne . Ja nie chcę żebyś był taki jak ja … Uwierz mi , że gdybym nie musiała , to nigdy bym nie wybrała takiego życia . I na pewno nikomu tego nie życzę . Jeśli weźmiesz te prochy wyjdzie na to , że bierzesz , a jeśli wyjdzie na to , że bierzesz to unikniesz niszczenia swojego życia . – wytłumaczyłam mu .
Widać było , że z każdym , nowym słowem chłopak jest coraz bardziej zszokowany tą całą historią . Widziałam też w jego oczach , że mi współczuje . Powoli też zaczęły się w nich zbierać łzy .
Ni: Skoro to tak wygląda … - oznajmił po czym drżącą ręką wziął woreczek i wsadził do kieszeni spodni – Dzięki – wyszeptał jednocześnie ocierając jedną łzę , która spłynęła mu po policzku .
Usłyszeliśmy dzwonek . Zaczęliśmy się pakować .
T: Tylko zachowaj spokój . Staraj się nie pokazywać , że się go boisz . Sprawdzi tylko czy masz przy sobie towar . Może ci go wcisnąć jeszcze więcej . Weź go żeby nie wyszło , że kłamiesz . Później oddasz mi prochy z powrotem żeby twoi rodzice nie zaczęli podejrzewać cię o ćpanie . I obiecaj mi jedno . – spojrzałam mu głęboko w oczy przez co od razu przeszedł mnie przyjemny dreszcz , a serce zaczęło mi bić szybciej
Ni: Co …
T: Obiecaj mi , że nigdy nie zaczniesz brać . Że nie będziesz taki jak ja …
Chłopak zawachał się , przez co wstrzymałam oddech .
Ni: Obiecuję .
M: Niall ! Możemy pogadać ? – krzyknął Marcus z początku Sali
T: No to powodzenia
Ni: Dzięki . – uśmiechnął się delikatnie po czym odwrócił się w stronę chłopaka – Jasne . Już idę .
T: Do zobaczenia na angielskim – rzuciłam na odchodne
Przerwa ciągnęła się jak dal mnie w nieskończoność . Chciałam już zobaczyć Niall’a całego i zdrowego . W końcu usłyszałam ten wymarzony dzwonek . Zobaczyłam jak Marcus idzie razem z blondynem . Zachowywali się jak najlepsi kumple . Miałam tylko nadzieję , że nie zmusił go do …
M: Kurde , [T.I] ! Ty wiesz jak on wciąga ?! Normalnie tak wciąga , że hej ! – przerwał moje rozmyślania .
Poczułam , że przegrałam . Niall wciągnął raz , będzie brać już bez przerwy . Poczułam , że moje oczy robią się wilgotne .
T: Dobrze wiedzieć . – uśmiechnęłam się sztucznie po czym szybkim krokiem poszłam do łazienki .
Weszłam do jednej z kabin po czym zamknęłam się w niej . Osunęłam się po zimnej ścianie , nogi podkuliłam pod brodę i zaczęłam niepohamowanie płakać .
Ni: [T.I] ! – usłyszałam głos chłopaka . Zaczął otwierać wszystkie drzwi . Zobaczyłam , że klamka kabiny , w której siedziałam opadła w dół . – [T.I] otwórz … Proszę … Porozmawiaj ze mną …
T: O czym ?! O tym jak łatwo jest się uzależnić ?! O tym jak przyjemnie się czuje po prochach ?! O tym , że mi coś obiecałeś , a zrobiłeś inaczej.?! No o czym Niall..! Odpowiedz.!– krzyczałam zza drzwi płacząc jeszcze bardziej
Ni: Ale [T.I] … Daj mi wytłumaczyć … - mówił łagodnie – Niczego nie brałem .
T: Marcus twierdzi inaczej …
Ni: Ale to nie chodziło o narkotyki . – zaśmiał się
T: A niby o co.?
Ni: O jedzenie . No bo ja jem bardzo dużo i akurat po tej rozmowie zgłodniałem i dosłownie zacząłem pochłaniać moje śniadanie . Marcus się wszystkiemu przyglądał i zaczął się śmiać . Na dowód , że mówię prawdę masz to . – oznajmił po czym wsunął pod drzwi worek z białym proszkiem . Podniosłam go i zaczęłam obracać w palcach . Uśmiechnęłam się sama do siebie . Wstałam , wytarłam łzy i otworzyłam drzwi .Moim oczom ukazał się ten cudowny Irlandczyk, który już pierwszego dnia szkoły zawładnął moim sercem . Uśmiechnął się do mnie czule , po czym mocno mnie przytulił .
Ni: Przecież ci to obiecałem . – zaśmiał się chicho
Podeszłam do umywalek . Chłopak stanął koło mnie jednocześnie opierając się o ścianę . Odkręciłam wodę a następnie otworzyłam worek . Wpatrywałam się w proszek jakieś dobre 5 minut po czym powoli zaczęłam go wsypywać do umywalki żeby spłynął razem z wodą . W rogu małego woreczka zostało trochę proszku , który wysypałam na rękę . Niall przyglądał się całej sytuacji z zaciekawieniem . Teraz jednak widać było , że jest przestraszony . Patrzyłam na proszek znajdujący się na mojej ręce jeszcze kilka minut a następnie zsypałam go także do umywalki . Umyłam jeszcze ręce a następnie je wytarłam .
T: Nie chciałam takiego życia … Nie chciałam taka być . Niestety musiałam . Wiesz … Czasami mi to nawet pomaga . Zapominam wtedy o wszystkim . Po prostu odrywam się od rzeczywistości .
Ni: A nie lepiej pogadać o tym z rodzicami albo przyjaciółmi ?
T: Moja mama zmarła w moje szóste urodziny , tata po tym wydarzeniu przestał się mną interesować . Z rodziną kontakt się urwał , a przyjaciół widzisz jakich mam …
Ni: Przykro mi … Ale to wszystko może się zmienić . Przecież masz nowego kolegę , który nie zostawi cię z tym samej . – zaśmiał się chłopak pocierając ręką o twoje ramię
T: Dziękuję ci . Nawet nie wiesz jak bardzo teraz tego potrzebuję …
*Trzy miesiące później*
T: To co … Dzisiaj , u mnie , o 5 …
Ni: Tak . Postaram się zjeść jak najszybciej .
T: Tylko mi się tam nie udław ty mój żarłoku – zaśmiałam się po czym ruszyłam w kierunku domu .
Niall jest moim najlepszym przyjacielem . To on pomógł wydostać mi się z tego dziadostwa . Niestety ja oczekuję od niego czegoś więcej , ale wiem , że on i tak nie czuje do mnie tego samego co ja do niego .
Kiedy dotarłam do domu w kuchni zastałam kartkę od taty - ,,Pojechałem w delegację . Wracam za tydzień . Mam nadzieję , że sobie poradzisz”
Wzięłam byle co do jedzenia i poszłam na górę , do swojego pokoju . Rzuciłam torbę koło biurka a następnie zaczęłam grzebać w szafie . Wyciągnęłam z niej czarne getry i biały top . Szybko się przebrałam a włosy związałam w wysokiego koka … O ile to kokiem można było w ogóle nazwać … Wyciągnęłam książki i zaczęłam je przeglądać . Usłyszałam dzwonek do drzwi . Szybko zbiegłam na dół i poszłam je otworzyć .
T: Kurde … Szybki jesteś …
Ni: No mówiłem , że wciągam , że hej ! – zaśmiał się
T: Dobra … Chodź już .
Poszliśmy do mnie do pokoju . Wzięłam książkę , a następnie usiadłam naprzeciwko Niall’a . Zaczęliśmy się uczyć … Wszystko szło dobrze do jednego zadana przez które chłopak za Chiny nie potrafił przebrnąć .
T: Dobra … Jeszcze raz … Tu wychodzi ci 16 . Mnożysz to przez 4 , później potęgujesz do kwadratu i wyciągasz pierwiastek , który później dzielisz przez ¾ . Czaisz ?
Ni: Emmm … No nie – westchnął zrezygnowany
T: Dobra … To czego nie ogarniasz …
Ni: Szczerze to wszystkiego …
Usiadłam za nim tak , że przodem opierałam się o jego plecy . Czułam zapach jego perfum , który mnie strasznie rozpraszał . Pomimo wszystko postanowiłam się jednak opanować i zachować trzeźwy umysł . Zaczęłam mu tłumaczyć jeszcze raz , jeżdżąc palcem po kartce książki .
T: No i...?
Ni: No … Eh … Nadal nic …
Oparłam głowę o jego ramię
T: Niall … Błagam cię … Skup się na chwilę . To nie może być już aż tak trudne po 80 tłumaczeniu …
Ni: No przepraszam … Po prostu … No ja nie potrafię się dzisiaj jakoś skupić … - powiedział odwracając się jednocześnie . Był naprawdę blisko mnie . Serce przyspieszyło tempa kiedy czułam jego oddech na moich obojczykach . Cały czas patrzył mi w oczy . Przybliżył się jeszcze bardziej po czym delikatnie mnie pocałował . Oderwał się na chwilę , ale widząc , że nie uciekam ani nic podobnego ponowił pocałunek tym razem pewniej . Zamknęłam oczy i pozwoliłam mu robić ze mną co chciał . Włożył swoją rękę pod moją koszulkę i zaczął nią jeździć po moich plecach i brzuchu . Następnie położył mnie na łóżku , a książki rzucił gdzieś w kąt . Powoli zaczęłam rozpinać guziki jego swetra .
Ni: A twój tata ? – zapytał już z lekko przyśpieszonym oddechem
T: W delegacji – uśmiechnęłam się
Niall ponownie zaczął mnie całować . Powoli zaczęliśmy się pozbywać reszty naszej garderoby .Nawet nie zdałam sobie sprawy kiedy byliśmy kompletnie rozebrani.
Nasze języki toczyły mini walkę, a zimne dłonie Niall'a wędrowały po całym moim ciele.
Poczułam lekkie dreszcze, które przeszły mi przez cały kręgosłup.
Ni: Jesteś pewna? - zapytał, spoglądając prosto w moje oczy.
Skinęłam głową i kontynuowaliśmy pocałunki.
Niall zaczął całować mnie po szyi. Zaśmiałam się cicho, ponieważ tam miałam łaskotki.
Widząc, że blondyn nie zamierza przestawać całować mojej szyi, delikatnie odchyliłam głowę do tyłu.
T: Proszę, Niall.. - powiedziałam cicho.
Chłopak spojrzał na mnie i lekko przygryzł dolną wargę. Jego ciepłe pocałunki zaczęły wędrować po całym moim ciele. Lubiłam to uczucie. Wreszcie doszedł "tam".
Uczucie, które we mnie się kryło przez ten cały czas wreszcie wyszło na wierzch.
Lekko jęknęłam, powodując, że blondyn się bardziej nakręcił.
Ni: Podoba Ci się.? - zapytał, wracając znów do moich ust.
Nie zdążyłam odpowiedzieć, ponieważ moje usta zaczęły zajmować się czym innym.
Przewróciłam chłopaka na plecy i tym razem to ja byłam na górze.
T: Gotowy? - zapytałam z uwodzicielskim uśmiechem.
Blondyn puścił do mnie oczko na co lekko się zaśmiałam . Teraz to ja zaczęłam powodować u niego uczucie nie do opisania. Uczucie, które podniecało całe ciało i nie pozwalało o sobie zapomnieć. Powróciłam do dawnej pozycji, przybliżając twarz do twarzy Niall'a.
Uśmiechnęłam się słodko i pocałowałam go lekko w usta.
Blondyn nie chciał być gorszy, więc przeszedł do kolejnego etapu.
Teraz to on przejął inicjatywę .
Delikatnie wszedł we mnie, powodując ciche jęki.
Po jego ruchach wywnioskowałam, że starał się być dla mnie delikatny.
T: Niall.. - wymruczałam cicho po czym przygryzłam dolną wargę.
Ni: Słucham? - zapytał, szepcząc do mojego ucha.
T: Jesteś nieziemski.. - odpowiedziałam i pocałowałam go w usta.
Chłopak się uśmiechnął i trochę przyspieszył. Moje jęki były teraz zdecydowanie głośniejsze. Niall także co jakiś czas pojękiwał, co mnie podniecało. Po kilkunastu sekundach blondyn 'jechał na całego'. Delikatnie wbijałam paznokcie w jego plecy, pozostawiając czerwone ślady. Gdy wreszcie poczułam nieznajomy dreszcz wzdłuż kręgosłupa, lekko się wygięłam.
T: Niall! - krzyknęłam, dając mu znak, że dochodzę.
Ni: Chwila. - wysapał.
Wreszcie poczułam ciepło w mojej kobiecości. Obydwoje doszliśmy. Opadliśmy zmęczeni na łóżko .
T: Niall … - odezwałam się kiedy po części uspokoiłam swój oddech
Ni: Hmmm ?
T: Kocham cię
Usłyszałam cichy śmiech chłopaka
Ni: Ja ciebie bardziej . – odpowiedział po czym pochylił się nade mną a następnie pocałował . Wtuliłam się w niego a po jakiś 15 minutach już spokojnie spałam .
Rano jak zwykle obudził mnie głośny dźwięk budzika . Szybkim ruchem go wyłączyłam i ponownie przykryłam się kołdrą obracając się na drugi bok .
Ni: O nie , nie , nie …. Wstajemy moja droga … - usłyszałam znajomy głos chłopaka . Szybko otworzyłam oczy , które zobaczyły tego jak zwykle słodko uśmiechającego się Irlandczyka .
T: Zostałeś . – uśmiechnęłam się szeroko
Ni: Jak bym mógł zostawić moją cudowną księżniczkę , którą kocham nad życie ? – zapytał jak by to było oczywiste po czym długo i namiętnie mnie pocałował .
T: Takie pobudki to ja mogę mieć codziennie . Przy nich to nawet budzik wymięka ….
Ni: Kochanie … Czy ty mnie właśnie porównałaś do jakiegoś plastikowego ustrojstwa ?
T: Emmm …. Może … - zaśmiałam się .
Chłopak tylko pokręcił głową nadal się uśmiechając a następnie po raz kolejny złożył na moich ustach czuły pocałunek . Obydwoje wstaliśmy w tym samym czasie . Oczywiście bez wyścigu do łazienki (który i tak wygrałam ja) się nie obeszło . Kiedy byliśmy gotowi zeszliśmy do kuchni i zaczęliśmy robić śniadanie .
Ni: O … Widzę , że przez najbliższy tydzień będziesz mieszkać sama … - uśmiechnął się czytając kartkę napisaną przez tatę
T: Sugerujesz coś ?
Ni: Może … - uśmiechnął się zadziornie po czym usiadł i zaczął pochłaniać śniadanie .
Po zjedzonym posiłku podczas którego bez przerwy gadaliśmy i śmialiśmy się , ruszyliśmy w kierunku szkoły . Niall cały czas obejmował mnie ramieniem . Ja oczywiście nie miałam nic przeciwko temu . Kiedy dotarliśmy do celu wzbudziliśmy wielkie zainteresowanie . No tak … Zapomniałam wspomnieć o tym , że Niall przez te trzy miesiące bardzo szybko stał się obiektem westchnięć wszystkich (dosłownie) dziewczyn ze szkoły . Czasami miałam też wątpliwości czy przypadkiem jakieś nauczycielki się w nim nie podkochują , bo dawały mu niezłe luzy .
Ni: Ja idę do szafki . Spotkamy się pod salą , okej ?
T: Jasne . – uśmiechnęłam się po czym pocałowałam chłopaka na pożegnanie
M: Cześć . A co tu takie zamieszanie ? – zapytał Marcus
T: A nie nic … - odpowiedziałam z wielkim uśmiechem
M: Ej … [T.I] … Co jest … - dopytywał się chłopak po czym zaczął mnie łaskotać
T: Nie Marcus . Przestań proszę ! – krzyczałam płacząc ze śmiechu . Niestety łaskotki to ja miałam i to nie małe .
M: Powiesz a przestanę …. – zaśmiał się
Nie powiem , że Marcus był złym przyjacielem . Był wspaniały . Może faktycznie … Narkotyki nie były najlepszym wyborem z jego strony , ale … Był dla mnie jak brat . Zawsze potrafił mnie pocieszyć , rozśmieszyć . Znał moje największe tajemnice . Ufałam mu od zawsze . Bardzo często się spotykaliśmy po szkole . Jedno pomagało drugiemu . Tak było od zawsze .
T: No dobra … Poddaję się … - oznajmiłam po czym chłopak przestał mnie łaskotać . Wzięłam głęboki oddech i zaczęłam kontynuować – No więc …
M: Więc …
T: Ja i Niall … Jesteśmy parą ! – krzyknęłam uradowana . Z twarzy mojego przyjaciela zniknął dotychczasowy uśmiech – Hej … Co się stało ? Nie cieszysz się ?
M: Nie … Cieszę się tylko … No … Jestem w lekkim szoku … - oznajmił . Słyszałam że próbował ukryć załamujący się głos – A … Jesteś z nim szczęśliwa ? – zapytał na co ja pokiwałam twierdząco głową – No to w takim razie cieszę się razem z tobą . Skoro ty jesteś z nim szczęśliwa ja też jestem – uśmiechnął się przez łzy po czym odwrócił się i zaczął zmierzać ku drzwiom wyjściowym
T: Ale biologia to nie w tę stronę !
M: Nie idę dzisiaj na lekcje … Rozumiesz , prawda ? – zapytał co ja tylko potwierdziłam . Rozumiałam go doskonale . Jeszcze trzy miesiące temu zrobiłabym to samo
T: Marcus ! – krzyknęłam za nim . Chłopak odwrócił się w moją stronę . Podbiegłam do niego i mocno przytuliłam . Chłopak odwzajemnił mój uścisk . Zdziwiło mnie jednak to , że był on mocniejszy niż zwykle
M: Trzymaj się . – powiedział po czym wyszedł z budynku a po kilku minutach zniknął już całkowicie z mojego pola widzenia..
*Dwa miesiące później*
Jesteśmy z Niall’em parą już od dwóch miesięcy . Ten czas był cudowny . Z każdym dniem zakochiwałam się w nim jeszcze bardziej . Cały czas był ze mną . Nie zostawiał mnie nigdy w potrzebie . Martwiłam się tylko o Marcus’a . Cały czas chodził jakiś przygnębiony , smutny . Tłumaczył , że ma problemy w rodzinie , ale coś mi się w to wierzyć nie chciało . On nigdy się tym aż tak bardzo nie przejmował . No ale siłą z niego niczego nie wyciągnę . Zawsze tak było …
Od kiedy zaczęłam spotykać się z Niall’em zaczęły się też poprawiać relacje pomiędzy mną i tatą . Częściej rozmawialiśmy . Coraz częściej się śmialiśmy , a ostatnio wyjeżdżamy razem na weekend’y .
Właśnie wracałam do domu . Byłam bardzo szczęśliwa , bo dzisiaj razem z tatą mieliśmy gdzieś jechać . Nie powiedział mi gdzie . Mówił , że to niespodzianka …
Szybko wbiegłam do domu .
T: WRÓCIŁAM ! – krzyknęłam .
Niestety odpowiedziała mi tylko głucha cisza . Zdziwiło mnie to trochę , bo tata powinien być już w domu . Przeszukałam cały dół i nic . Szybko pobiegłam na górę . Też nic . Wyciągnęłam telefon z kieszeni i wybrałam jego numer . Pierwszy sygnał , drugi , trzeci aż w końcu usłyszałam jego głos .
T: No cześć tato . Gdzie jesteś ?
T.T: Słuchaj [T.I] … muszę ci coś powiedzieć – oznajmił smutnym głosem
T: Co się stało ?
T.T: Posłuchaj … Ja … Ja po prostu nie dałem rady … - usłyszałam jak płacze – Ja nie potrafię … Było dobrze przez pewien czas . Nie powiem cieszyłem się z tego . Cieszyłem się, że mam taką wspaniałą córkę jak ty , ale … Po prostu wszystko powróciło i zaczęło mnie to przytłaczać . Nie ma mnie teraz w domu i zapewne przez dłuższy czas mnie w nim nie będzie … A z resztą jak nie na zawsze …
T: Nie za bardzo rozumiem …
T.T: Wyjechałem z Anglii . Poprosiłem w pracy żeby mnie przenieśli .
T: Ale … Dlaczego nie wziąłeś mnie ze sobą !? – dopytywałam także płacząc
T.T: [T.I] …. W Anglii masz szkołę , przyjaciół , wspaniałego chłopaka , który kocha cię nad życie . Chciałabyś to tak wszystko zostawić ? A poza tym … - westchnął ciężko – Za bardzo przypominasz mi mamę . Jesteście jak dwie krople wody . A rana nadal jest . Nie potrafi się zagoić … Przepraszam …
T: Przepraszam ? PRZEPRASZAM ?! Tylko na tyle cię stać ?! Zostawiłeś własne dziecko ! Samo ! W wielkim mieście ! Nie martwisz się jak sobie poradzi ?! Myślisz tylko o sobie ! Jak zapomnieć ! Wiesz co … Mi też brakuje mamy . I to bardzo . Ale starałam się jakoś z tego wybrnąć . Powoli zaczęłam powracać do normalnego życia , ale ty oczywiście nie … MUSISZ UCIEKAĆ PRZED WSZYSTKIM ! Tato ! Minęło 12 lat ! Pora się w końcu otrząsnąć !
T.T: [T.I] ja naprawdę przepraszam … Proszę wybacz mi … - powiedział po czym się rozłączył .
Rzuciłam telefonem o ścianę po czym pobiegłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko . W mojej głowie błąkało się wiele samotnych myśli , które za nic nie chciały się złożyć w jedną całość . Odwróciłam głowę w bok . Mój wzrok padł na pudełko schowane pod szafą .
Szybkim krokiem do niej podeszłam a następnie wyciągnęłam moją ‘’deskę ratunku” i usiadłam na łóżku . Mały , samotny woreczek narkotyków … Obiecałam Niall’owi , że już nigdy więcej niczego nie wezmę , jednak sytuacje mnie przerosła . Tak , wiem zachowuję się jak mój ojciec , ale czy mam inne wyjście ?
Otworzyłam plastikowe opakowanie i wysypałam troszeczkę jego zawartości na rękę po czym szybko wciągnęłam proszek . Następnie położyłam się na łóżku i nawet nie wiem kiedy … zasnęłam .
Rano z wielkim trudem obudził mnie budzik . Przypuszczam , że z takiego głębokiego snu to nawet trzęsienie ziemi by mnie nie obudziło . Kiedy otworzyłam oczy na podłodze zobaczyłam jakieś pudełko . Podniosłam je i otworzyłam . Znajdował się w nim srebrny naszyjnik z zawieszką w kształcie gwiazdy . Do pudełka była przyczepiona jakaś karteczka . Zaczęłam czytać na głos każde zapisane słowo .
Gwiazd na niebie są miliony , lecz tylko jedna świeci dla mnie . Jesteś nią ty i zawsze będziesz. Nie chcę innej -NIALL- <33
Z każdym wyrazem płakałam coraz bardziej . Szczęście jakie dawał mi ten chłopak było nie do opisania . Pobiegłam do łazienki . Szybko przygotowałam się do szkoły . Założyłam jeszcze łańcuszek a następnie postanowiłam posprzątać pokój po wczorajszych ‘’zabiegach”.
Na ciemnej kołdrze widniał rozsypany , biały proszek . Zamaszystym ruchem ją złożyłam i wyniosłam na balkon w celu jej wytrzepania . Po tym krótkim sprzątaniu wyszłam do szkoły . Szłam szybkim krokiem , ponieważ chciałam być jak najszybciej przy Niall’u . Oczywiście nie chciałam mu mówić o moim wczorajszym wyczynie . Ale chwila , moment … On musiał wczoraj u mnie być skoro dzisiaj znalazłam jego prezent w pokoju . A skoro u mnie był to by znaczyło , że mógł zauważyć narkotyki . Nie został . Wyszedł …
Teraz dopiero mnie olśniło . Nie zwlekając dłużej zaczęłam biec . Po 5 minutach byłam na miejscu .
T: Elly ! Gdzie jest Niall ?!
E: [T.I] ! Ty żyjesz !
T: Gdzie jest Niall !? – pytałam ze łzami w oczach
E: Na wzgórzu . Za szkołą . Tam gdzie zawsze chodziliśmy …
T: Dzięki . – przerwałam jej po czym pobiegłam na wskazane miejsce
Nie było go tam . Zaczęłam się rozglądać dokoła . Jest . Siedział razem z Markusem nad brzegiem jeziora . Zauważyłam , że coś palą . Następnie Macrus wręczył coś Niall’owi . Bardzo dobrze wiedziałam co to jest . Pierwszy zaczął wciągać Marc . Blondyn wpatrywał się w niego jak zahipnotyzowany . Następnie sam zaczął przybliżać rękę z proszkiem do nosa . Nie potrafiłam się ruszyć . Strach zaczął mną władać . Po pewnym czasie jednak się przełamałam
T: Niall ! Nie rób tego !
Chłopak mnie jednak nie usłyszał . Zebrałam w płucach tyle powietrza ile mogłam i krzyknęłam najgłośniej jak tylko potrafiłam
T: NIALL !!!
Tym razem odwrócił się w moją stronę . Ostatnim jego ruchem który zobaczyłam był upadek.....
T: Nie chciałam żebyśmy to tak wyglądało . Nie chcę żebyśmy tu siedzieli jego powodu . – mówiłam cały czas płacząc – Chciałabym pójść jutro do szkoły , podbiec do niego , przytulić , pośmiać , pogadać , lecz niestety go … - zawiesiłam się na chwilę . Spojrzałam jeszcze na jego bladą skórę co przyprawiło mnie o jeszcze większy płacz – Go już z nami nie ma . Niestety nic mu już nie zwróci życia . Będę za nim tęsknić . Bo pomimo tego , że większość zgromadzonych tutaj uważa go za nałogowego narkomana ja … Ja wiem jaki był naprawdę . Narkotyki pomagały mu zapomnieć o bólu i cierpieniu . Nie brał ich bez przerwy . Wielu z was może mieć o nim nieciekawe zdanie przez to w jaki sposób zmarł . Jednak powiem wam coś . Był wspaniałym człowiekiem . Jako jedyny z rówieśników mnie zaakceptował . Zastąpił mi rodzinę , której akurat wtedy najbardziej potrzebowałam . Może i zmusił mnie do brania narkotyków , ale wiem , że nie chciał abym cierpiała . Niestety znał tylko taki sposób na oderwanie się od tej szarej rzeczywistości . Dlatego zanim go źle ocenicie … Przemyślcie dokładnie moje słowa i zadajcie sobie pytanie ,,A może miał powód żeby wybrać takie życie? A może po prostu nie miał wsparcia i to wszystko go przerosło ?” . Marcus zostanie pogrzebany ciałem , ale duchem zostanie ze mną . Już na zawsze .
Czwórka mężczyzn zamknęła trumnę i udała się z nią do wyjścia . Pogrzeb trwał jeszcze z jakieś pół godziny . Po jego zakończeniu poszłam w to miejsce , w którym wszystko się stało. Usiadłam na brzegu i wpatrywałam się bez celu w gładką tafle wody . Pogoda odzwierciedlała mój nastrój . Chmury . Zero słońca .
Podkuliłam nogi pod brodę i najzwyczajniej w świecie rozpłakałam się jak małe dziecko . Nie docierała do mnie informacja , że Markusa już przy mnie nie ma . Że mój ukochany braciszek jest już w innym świecie . Co do Niall’a … Nie wiem jak to dalej będzie . Nie rozmawiałam z nim w ogóle . Teraz jest w szpitalu i nie wolno go odwiedzać , a kiedy go do niego wieźli był nieprzytomny .
Nigdy nie daruję sobie tego , że przez te idiotyczne narkotyki straciłam dwie najważniejsze osoby w moim życiu .
Poczułam coś , a raczej czyjąś ciepłą rękę na mojej . Gwałtownie się odwróciłam .
T: Niall … Co tu robisz ?
Ni: Wczoraj wypisali mnie ze szpitala . Przyszedłem tu zaraz po pogrzebie . Wiedziałem , że cię tu znajdę
Zapanowała cisza . Zauważyłam , że chłopak też płakał .
T: Myślisz , że tam mu będzie lepiej ?
Ni: Na pewno . Świat bez zmartwień , bez kłopotów … To coś o czym Marcus zawsze marzył, prawda ?
T: Masz rację . – uśmiechnęłam się delikatnie – Powiedz mi … Co się wtedy dokładnie stało?
Chłopak westchnął – N: On cię kochał . I to nie ja siostrę , ale jak dziewczynę . Nie znosił tego , że jesteśmy razem , a kiedy myśleliśmy , że nie żyjesz … Po prostu żaden z nas nie mógł przez to przebrnąć . Chcieliśmy do ciebie dołączyć .
Po moich policzkach znowu zaczęły spływać łzy .
T: To wszystko przeze mnie .
Ni: Nie obwiniaj się . To nie twoja wina .
T: Ale gdyby nie ja , Marcus nadal by żył !
Pomiędzy nami znowu zapanowała cisza . Tak bardzo chciałam go teraz przytulić , pocałować, lecz bałam się . Bałam się odrzucenia .
Ni: A co będzie z nami ?
T: Wątpię żeby ktokolwiek chciałby się spotykać z kimś takim jak ja . Niall … Zasługujesz na kogoś lepszego .
Ni: Ale nie pamiętasz co ci napisałem ? Nie chcę innej chcę ciebie .
Po tych słowach przyciągnął mnie do siebie i pocałował . Kiedy się od siebie oderwaliśmy rzuciłam mu się na szyję .
T: Niall , tak bardzo cię przepraszam … - mówiłam przez łzy
Ni: Ćśiiiii … Już dobrze . Jestem z tobą – spojrzał mi w oczy – Kocham cię .
Ponownie mnie pocałował . Położyliśmy się na trawie i wtuliliśmy w siebie . Zza chmur zaczęły się przebijać promienie słońca . Pomimo zdarzeń z minionego tygodnia , poczułam się naprawdę szczęśliwa .
Bo kiedyś coś się kończy, a zaczyna się coś nowego... <3
W mojej szkole liczy się jedno … Ćpasz , pijesz i palisz – jesteś kimś . Jeśli jest inaczej jesteś nikim . Czy chciałam dla siebie takiego życia.? Nie . Jednak nie miałam wyboru … Lepiej być gnębionym i szantażowanym przez całe 6 lat.? Być może … Jednak ja wybrałam niszczenie swojego własnego zdrowia . Dlaczego.? Po prostu nie miałam dla kogo żyć . Moja mama umarła kiedy miałam 6 lat . Dokładnie w dniu moich urodzin . Nikt się tego nie spodziewał , a wystarczyło jedno zachwianie się , upadek na podłogę i koniec . Tata bardzo kochał mamę , więc strasznie przeżył jej śmierć . Po tym wszystkim zamknął się w sobie . Nie zwracał na mnie w ogóle uwagi . Z resztą rodziny zerwał się kontakt , więc byłam sama . Co prawda są jeszcze przyjaciele , ale co to za przyjaciele którzy zmuszają cię do palenia , picia i ćpania.? Chociaż może lepiej ich mieć niż już do końca życia być samemu …
Tak więc nadszedł kolejny , ponury dzień . Jak zwykle szłam mokrą ulicą do szkoły . Kiedy już do niej doszłam od razu spotkałam "Przyjaciół" . Widać musieli na mnie czekać .
M: Cześć.! Ty wiesz , że w klasie mamy jakiegoś nowego idiotę.? Trzeba będzie mu pokazać kto tu rządzi . No chyba , że przystanie na nasze warunki …
T: Marcus … Jak ty uwielbiasz gnębić nowicjuszy … - westchnęłam po czym wyminęłam go i poszłam pod klasę .
Nie podobało mi się to w jaki sposób traktuje nowych uczniów . Nie daje im zbytnio dużego pola do popisu w wyborze życia … Lekcja się zaczęła . Zajęliśmy miejsca w ławkach i jak zwykle zaczęliśmy gadać . Po kilku minutach przyszedł nauczyciel razem z nowym uczniem . Farbowany blondyn z pięknym , morskim ale jednocześnie przerażonym spojrzeniem .
N: To jest Niall Horan . Wasz nowy kolega . Mam nadzieję , że pozytywnie go przyjmiecie . Marcus … To się tyczy głównie ciebie .
M: Obiecuję proszę panie kochanej mojej , że Niall będzie czyściutki jak łza …
N: No to się cieszę , że się zrozumieliśmy … Niall … Usiądź koło [T.I] – wskazała na mnie nauczycielka . Od razu wybudziłam się ze snu w którym razem z nowym znajomym tworzyliśmy idealną parę … Tak … Zobaczyłam go raz na oczy , nie znam go jeszcze za dobrze , a już coś do niego czuję .
Chłopak spojrzał na mnie i posłał mi delikatny uśmiech . Szybkim krokiem przeszedł na koniec klasy i usiadł koło mnie . Wiedziałam , że Marcus nie będzie taki cudowny jak obiecał, więc postanowiłam pomóc Niall’owi .
T: Weź to . – powiedziałam wręczając mu woreczek z białym proszkiem
Ni: Sorry , ale ja nie biorę
T: Wiem . Chcę cię właśnie przed tym oszczędzić
Ni: Nie rozumiem …
T: Słuchaj … Marcus nie jest taki super jak się wydaje . On tylko powiedział że nic ci nie zrobi a tak naprawdę to już ma wszystko zaplanowane . Postawi cię przed wyborem . Albo znęcanie się nad tobą , albo ćpanie , picie , palenie i takie tam podobne . Ja nie chcę żebyś był taki jak ja … Uwierz mi , że gdybym nie musiała , to nigdy bym nie wybrała takiego życia . I na pewno nikomu tego nie życzę . Jeśli weźmiesz te prochy wyjdzie na to , że bierzesz , a jeśli wyjdzie na to , że bierzesz to unikniesz niszczenia swojego życia . – wytłumaczyłam mu .
Widać było , że z każdym , nowym słowem chłopak jest coraz bardziej zszokowany tą całą historią . Widziałam też w jego oczach , że mi współczuje . Powoli też zaczęły się w nich zbierać łzy .
Ni: Skoro to tak wygląda … - oznajmił po czym drżącą ręką wziął woreczek i wsadził do kieszeni spodni – Dzięki – wyszeptał jednocześnie ocierając jedną łzę , która spłynęła mu po policzku .
Usłyszeliśmy dzwonek . Zaczęliśmy się pakować .
T: Tylko zachowaj spokój . Staraj się nie pokazywać , że się go boisz . Sprawdzi tylko czy masz przy sobie towar . Może ci go wcisnąć jeszcze więcej . Weź go żeby nie wyszło , że kłamiesz . Później oddasz mi prochy z powrotem żeby twoi rodzice nie zaczęli podejrzewać cię o ćpanie . I obiecaj mi jedno . – spojrzałam mu głęboko w oczy przez co od razu przeszedł mnie przyjemny dreszcz , a serce zaczęło mi bić szybciej
Ni: Co …
T: Obiecaj mi , że nigdy nie zaczniesz brać . Że nie będziesz taki jak ja …
Chłopak zawachał się , przez co wstrzymałam oddech .
Ni: Obiecuję .
M: Niall ! Możemy pogadać ? – krzyknął Marcus z początku Sali
T: No to powodzenia
Ni: Dzięki . – uśmiechnął się delikatnie po czym odwrócił się w stronę chłopaka – Jasne . Już idę .
T: Do zobaczenia na angielskim – rzuciłam na odchodne
Przerwa ciągnęła się jak dal mnie w nieskończoność . Chciałam już zobaczyć Niall’a całego i zdrowego . W końcu usłyszałam ten wymarzony dzwonek . Zobaczyłam jak Marcus idzie razem z blondynem . Zachowywali się jak najlepsi kumple . Miałam tylko nadzieję , że nie zmusił go do …
M: Kurde , [T.I] ! Ty wiesz jak on wciąga ?! Normalnie tak wciąga , że hej ! – przerwał moje rozmyślania .
Poczułam , że przegrałam . Niall wciągnął raz , będzie brać już bez przerwy . Poczułam , że moje oczy robią się wilgotne .
T: Dobrze wiedzieć . – uśmiechnęłam się sztucznie po czym szybkim krokiem poszłam do łazienki .
Weszłam do jednej z kabin po czym zamknęłam się w niej . Osunęłam się po zimnej ścianie , nogi podkuliłam pod brodę i zaczęłam niepohamowanie płakać .
Ni: [T.I] ! – usłyszałam głos chłopaka . Zaczął otwierać wszystkie drzwi . Zobaczyłam , że klamka kabiny , w której siedziałam opadła w dół . – [T.I] otwórz … Proszę … Porozmawiaj ze mną …
T: O czym ?! O tym jak łatwo jest się uzależnić ?! O tym jak przyjemnie się czuje po prochach ?! O tym , że mi coś obiecałeś , a zrobiłeś inaczej.?! No o czym Niall..! Odpowiedz.!– krzyczałam zza drzwi płacząc jeszcze bardziej
Ni: Ale [T.I] … Daj mi wytłumaczyć … - mówił łagodnie – Niczego nie brałem .
T: Marcus twierdzi inaczej …
Ni: Ale to nie chodziło o narkotyki . – zaśmiał się
T: A niby o co.?
Ni: O jedzenie . No bo ja jem bardzo dużo i akurat po tej rozmowie zgłodniałem i dosłownie zacząłem pochłaniać moje śniadanie . Marcus się wszystkiemu przyglądał i zaczął się śmiać . Na dowód , że mówię prawdę masz to . – oznajmił po czym wsunął pod drzwi worek z białym proszkiem . Podniosłam go i zaczęłam obracać w palcach . Uśmiechnęłam się sama do siebie . Wstałam , wytarłam łzy i otworzyłam drzwi .Moim oczom ukazał się ten cudowny Irlandczyk, który już pierwszego dnia szkoły zawładnął moim sercem . Uśmiechnął się do mnie czule , po czym mocno mnie przytulił .
Ni: Przecież ci to obiecałem . – zaśmiał się chicho
Podeszłam do umywalek . Chłopak stanął koło mnie jednocześnie opierając się o ścianę . Odkręciłam wodę a następnie otworzyłam worek . Wpatrywałam się w proszek jakieś dobre 5 minut po czym powoli zaczęłam go wsypywać do umywalki żeby spłynął razem z wodą . W rogu małego woreczka zostało trochę proszku , który wysypałam na rękę . Niall przyglądał się całej sytuacji z zaciekawieniem . Teraz jednak widać było , że jest przestraszony . Patrzyłam na proszek znajdujący się na mojej ręce jeszcze kilka minut a następnie zsypałam go także do umywalki . Umyłam jeszcze ręce a następnie je wytarłam .
T: Nie chciałam takiego życia … Nie chciałam taka być . Niestety musiałam . Wiesz … Czasami mi to nawet pomaga . Zapominam wtedy o wszystkim . Po prostu odrywam się od rzeczywistości .
Ni: A nie lepiej pogadać o tym z rodzicami albo przyjaciółmi ?
T: Moja mama zmarła w moje szóste urodziny , tata po tym wydarzeniu przestał się mną interesować . Z rodziną kontakt się urwał , a przyjaciół widzisz jakich mam …
Ni: Przykro mi … Ale to wszystko może się zmienić . Przecież masz nowego kolegę , który nie zostawi cię z tym samej . – zaśmiał się chłopak pocierając ręką o twoje ramię
T: Dziękuję ci . Nawet nie wiesz jak bardzo teraz tego potrzebuję …
*Trzy miesiące później*
T: To co … Dzisiaj , u mnie , o 5 …
Ni: Tak . Postaram się zjeść jak najszybciej .
T: Tylko mi się tam nie udław ty mój żarłoku – zaśmiałam się po czym ruszyłam w kierunku domu .
Niall jest moim najlepszym przyjacielem . To on pomógł wydostać mi się z tego dziadostwa . Niestety ja oczekuję od niego czegoś więcej , ale wiem , że on i tak nie czuje do mnie tego samego co ja do niego .
Kiedy dotarłam do domu w kuchni zastałam kartkę od taty - ,,Pojechałem w delegację . Wracam za tydzień . Mam nadzieję , że sobie poradzisz”
Wzięłam byle co do jedzenia i poszłam na górę , do swojego pokoju . Rzuciłam torbę koło biurka a następnie zaczęłam grzebać w szafie . Wyciągnęłam z niej czarne getry i biały top . Szybko się przebrałam a włosy związałam w wysokiego koka … O ile to kokiem można było w ogóle nazwać … Wyciągnęłam książki i zaczęłam je przeglądać . Usłyszałam dzwonek do drzwi . Szybko zbiegłam na dół i poszłam je otworzyć .
T: Kurde … Szybki jesteś …
Ni: No mówiłem , że wciągam , że hej ! – zaśmiał się
T: Dobra … Chodź już .
Poszliśmy do mnie do pokoju . Wzięłam książkę , a następnie usiadłam naprzeciwko Niall’a . Zaczęliśmy się uczyć … Wszystko szło dobrze do jednego zadana przez które chłopak za Chiny nie potrafił przebrnąć .
T: Dobra … Jeszcze raz … Tu wychodzi ci 16 . Mnożysz to przez 4 , później potęgujesz do kwadratu i wyciągasz pierwiastek , który później dzielisz przez ¾ . Czaisz ?
Ni: Emmm … No nie – westchnął zrezygnowany
T: Dobra … To czego nie ogarniasz …
Ni: Szczerze to wszystkiego …
Usiadłam za nim tak , że przodem opierałam się o jego plecy . Czułam zapach jego perfum , który mnie strasznie rozpraszał . Pomimo wszystko postanowiłam się jednak opanować i zachować trzeźwy umysł . Zaczęłam mu tłumaczyć jeszcze raz , jeżdżąc palcem po kartce książki .
T: No i...?
Ni: No … Eh … Nadal nic …
Oparłam głowę o jego ramię
T: Niall … Błagam cię … Skup się na chwilę . To nie może być już aż tak trudne po 80 tłumaczeniu …
Ni: No przepraszam … Po prostu … No ja nie potrafię się dzisiaj jakoś skupić … - powiedział odwracając się jednocześnie . Był naprawdę blisko mnie . Serce przyspieszyło tempa kiedy czułam jego oddech na moich obojczykach . Cały czas patrzył mi w oczy . Przybliżył się jeszcze bardziej po czym delikatnie mnie pocałował . Oderwał się na chwilę , ale widząc , że nie uciekam ani nic podobnego ponowił pocałunek tym razem pewniej . Zamknęłam oczy i pozwoliłam mu robić ze mną co chciał . Włożył swoją rękę pod moją koszulkę i zaczął nią jeździć po moich plecach i brzuchu . Następnie położył mnie na łóżku , a książki rzucił gdzieś w kąt . Powoli zaczęłam rozpinać guziki jego swetra .
Ni: A twój tata ? – zapytał już z lekko przyśpieszonym oddechem
T: W delegacji – uśmiechnęłam się
Niall ponownie zaczął mnie całować . Powoli zaczęliśmy się pozbywać reszty naszej garderoby .Nawet nie zdałam sobie sprawy kiedy byliśmy kompletnie rozebrani.
Nasze języki toczyły mini walkę, a zimne dłonie Niall'a wędrowały po całym moim ciele.
Poczułam lekkie dreszcze, które przeszły mi przez cały kręgosłup.
Ni: Jesteś pewna? - zapytał, spoglądając prosto w moje oczy.
Skinęłam głową i kontynuowaliśmy pocałunki.
Niall zaczął całować mnie po szyi. Zaśmiałam się cicho, ponieważ tam miałam łaskotki.
Widząc, że blondyn nie zamierza przestawać całować mojej szyi, delikatnie odchyliłam głowę do tyłu.
T: Proszę, Niall.. - powiedziałam cicho.
Chłopak spojrzał na mnie i lekko przygryzł dolną wargę. Jego ciepłe pocałunki zaczęły wędrować po całym moim ciele. Lubiłam to uczucie. Wreszcie doszedł "tam".
Uczucie, które we mnie się kryło przez ten cały czas wreszcie wyszło na wierzch.
Lekko jęknęłam, powodując, że blondyn się bardziej nakręcił.
Ni: Podoba Ci się.? - zapytał, wracając znów do moich ust.
Nie zdążyłam odpowiedzieć, ponieważ moje usta zaczęły zajmować się czym innym.
Przewróciłam chłopaka na plecy i tym razem to ja byłam na górze.
T: Gotowy? - zapytałam z uwodzicielskim uśmiechem.
Blondyn puścił do mnie oczko na co lekko się zaśmiałam . Teraz to ja zaczęłam powodować u niego uczucie nie do opisania. Uczucie, które podniecało całe ciało i nie pozwalało o sobie zapomnieć. Powróciłam do dawnej pozycji, przybliżając twarz do twarzy Niall'a.
Uśmiechnęłam się słodko i pocałowałam go lekko w usta.
Blondyn nie chciał być gorszy, więc przeszedł do kolejnego etapu.
Teraz to on przejął inicjatywę .
Delikatnie wszedł we mnie, powodując ciche jęki.
Po jego ruchach wywnioskowałam, że starał się być dla mnie delikatny.
T: Niall.. - wymruczałam cicho po czym przygryzłam dolną wargę.
Ni: Słucham? - zapytał, szepcząc do mojego ucha.
T: Jesteś nieziemski.. - odpowiedziałam i pocałowałam go w usta.
Chłopak się uśmiechnął i trochę przyspieszył. Moje jęki były teraz zdecydowanie głośniejsze. Niall także co jakiś czas pojękiwał, co mnie podniecało. Po kilkunastu sekundach blondyn 'jechał na całego'. Delikatnie wbijałam paznokcie w jego plecy, pozostawiając czerwone ślady. Gdy wreszcie poczułam nieznajomy dreszcz wzdłuż kręgosłupa, lekko się wygięłam.
T: Niall! - krzyknęłam, dając mu znak, że dochodzę.
Ni: Chwila. - wysapał.
Wreszcie poczułam ciepło w mojej kobiecości. Obydwoje doszliśmy. Opadliśmy zmęczeni na łóżko .
T: Niall … - odezwałam się kiedy po części uspokoiłam swój oddech
Ni: Hmmm ?
T: Kocham cię
Usłyszałam cichy śmiech chłopaka
Ni: Ja ciebie bardziej . – odpowiedział po czym pochylił się nade mną a następnie pocałował . Wtuliłam się w niego a po jakiś 15 minutach już spokojnie spałam .
Rano jak zwykle obudził mnie głośny dźwięk budzika . Szybkim ruchem go wyłączyłam i ponownie przykryłam się kołdrą obracając się na drugi bok .
Ni: O nie , nie , nie …. Wstajemy moja droga … - usłyszałam znajomy głos chłopaka . Szybko otworzyłam oczy , które zobaczyły tego jak zwykle słodko uśmiechającego się Irlandczyka .
T: Zostałeś . – uśmiechnęłam się szeroko
Ni: Jak bym mógł zostawić moją cudowną księżniczkę , którą kocham nad życie ? – zapytał jak by to było oczywiste po czym długo i namiętnie mnie pocałował .
T: Takie pobudki to ja mogę mieć codziennie . Przy nich to nawet budzik wymięka ….
Ni: Kochanie … Czy ty mnie właśnie porównałaś do jakiegoś plastikowego ustrojstwa ?
T: Emmm …. Może … - zaśmiałam się .
Chłopak tylko pokręcił głową nadal się uśmiechając a następnie po raz kolejny złożył na moich ustach czuły pocałunek . Obydwoje wstaliśmy w tym samym czasie . Oczywiście bez wyścigu do łazienki (który i tak wygrałam ja) się nie obeszło . Kiedy byliśmy gotowi zeszliśmy do kuchni i zaczęliśmy robić śniadanie .
Ni: O … Widzę , że przez najbliższy tydzień będziesz mieszkać sama … - uśmiechnął się czytając kartkę napisaną przez tatę
T: Sugerujesz coś ?
Ni: Może … - uśmiechnął się zadziornie po czym usiadł i zaczął pochłaniać śniadanie .
Po zjedzonym posiłku podczas którego bez przerwy gadaliśmy i śmialiśmy się , ruszyliśmy w kierunku szkoły . Niall cały czas obejmował mnie ramieniem . Ja oczywiście nie miałam nic przeciwko temu . Kiedy dotarliśmy do celu wzbudziliśmy wielkie zainteresowanie . No tak … Zapomniałam wspomnieć o tym , że Niall przez te trzy miesiące bardzo szybko stał się obiektem westchnięć wszystkich (dosłownie) dziewczyn ze szkoły . Czasami miałam też wątpliwości czy przypadkiem jakieś nauczycielki się w nim nie podkochują , bo dawały mu niezłe luzy .
Ni: Ja idę do szafki . Spotkamy się pod salą , okej ?
T: Jasne . – uśmiechnęłam się po czym pocałowałam chłopaka na pożegnanie
M: Cześć . A co tu takie zamieszanie ? – zapytał Marcus
T: A nie nic … - odpowiedziałam z wielkim uśmiechem
M: Ej … [T.I] … Co jest … - dopytywał się chłopak po czym zaczął mnie łaskotać
T: Nie Marcus . Przestań proszę ! – krzyczałam płacząc ze śmiechu . Niestety łaskotki to ja miałam i to nie małe .
M: Powiesz a przestanę …. – zaśmiał się
Nie powiem , że Marcus był złym przyjacielem . Był wspaniały . Może faktycznie … Narkotyki nie były najlepszym wyborem z jego strony , ale … Był dla mnie jak brat . Zawsze potrafił mnie pocieszyć , rozśmieszyć . Znał moje największe tajemnice . Ufałam mu od zawsze . Bardzo często się spotykaliśmy po szkole . Jedno pomagało drugiemu . Tak było od zawsze .
T: No dobra … Poddaję się … - oznajmiłam po czym chłopak przestał mnie łaskotać . Wzięłam głęboki oddech i zaczęłam kontynuować – No więc …
M: Więc …
T: Ja i Niall … Jesteśmy parą ! – krzyknęłam uradowana . Z twarzy mojego przyjaciela zniknął dotychczasowy uśmiech – Hej … Co się stało ? Nie cieszysz się ?
M: Nie … Cieszę się tylko … No … Jestem w lekkim szoku … - oznajmił . Słyszałam że próbował ukryć załamujący się głos – A … Jesteś z nim szczęśliwa ? – zapytał na co ja pokiwałam twierdząco głową – No to w takim razie cieszę się razem z tobą . Skoro ty jesteś z nim szczęśliwa ja też jestem – uśmiechnął się przez łzy po czym odwrócił się i zaczął zmierzać ku drzwiom wyjściowym
T: Ale biologia to nie w tę stronę !
M: Nie idę dzisiaj na lekcje … Rozumiesz , prawda ? – zapytał co ja tylko potwierdziłam . Rozumiałam go doskonale . Jeszcze trzy miesiące temu zrobiłabym to samo
T: Marcus ! – krzyknęłam za nim . Chłopak odwrócił się w moją stronę . Podbiegłam do niego i mocno przytuliłam . Chłopak odwzajemnił mój uścisk . Zdziwiło mnie jednak to , że był on mocniejszy niż zwykle
M: Trzymaj się . – powiedział po czym wyszedł z budynku a po kilku minutach zniknął już całkowicie z mojego pola widzenia..
*Dwa miesiące później*
Jesteśmy z Niall’em parą już od dwóch miesięcy . Ten czas był cudowny . Z każdym dniem zakochiwałam się w nim jeszcze bardziej . Cały czas był ze mną . Nie zostawiał mnie nigdy w potrzebie . Martwiłam się tylko o Marcus’a . Cały czas chodził jakiś przygnębiony , smutny . Tłumaczył , że ma problemy w rodzinie , ale coś mi się w to wierzyć nie chciało . On nigdy się tym aż tak bardzo nie przejmował . No ale siłą z niego niczego nie wyciągnę . Zawsze tak było …
Od kiedy zaczęłam spotykać się z Niall’em zaczęły się też poprawiać relacje pomiędzy mną i tatą . Częściej rozmawialiśmy . Coraz częściej się śmialiśmy , a ostatnio wyjeżdżamy razem na weekend’y .
Właśnie wracałam do domu . Byłam bardzo szczęśliwa , bo dzisiaj razem z tatą mieliśmy gdzieś jechać . Nie powiedział mi gdzie . Mówił , że to niespodzianka …
Szybko wbiegłam do domu .
T: WRÓCIŁAM ! – krzyknęłam .
Niestety odpowiedziała mi tylko głucha cisza . Zdziwiło mnie to trochę , bo tata powinien być już w domu . Przeszukałam cały dół i nic . Szybko pobiegłam na górę . Też nic . Wyciągnęłam telefon z kieszeni i wybrałam jego numer . Pierwszy sygnał , drugi , trzeci aż w końcu usłyszałam jego głos .
T: No cześć tato . Gdzie jesteś ?
T.T: Słuchaj [T.I] … muszę ci coś powiedzieć – oznajmił smutnym głosem
T: Co się stało ?
T.T: Posłuchaj … Ja … Ja po prostu nie dałem rady … - usłyszałam jak płacze – Ja nie potrafię … Było dobrze przez pewien czas . Nie powiem cieszyłem się z tego . Cieszyłem się, że mam taką wspaniałą córkę jak ty , ale … Po prostu wszystko powróciło i zaczęło mnie to przytłaczać . Nie ma mnie teraz w domu i zapewne przez dłuższy czas mnie w nim nie będzie … A z resztą jak nie na zawsze …
T: Nie za bardzo rozumiem …
T.T: Wyjechałem z Anglii . Poprosiłem w pracy żeby mnie przenieśli .
T: Ale … Dlaczego nie wziąłeś mnie ze sobą !? – dopytywałam także płacząc
T.T: [T.I] …. W Anglii masz szkołę , przyjaciół , wspaniałego chłopaka , który kocha cię nad życie . Chciałabyś to tak wszystko zostawić ? A poza tym … - westchnął ciężko – Za bardzo przypominasz mi mamę . Jesteście jak dwie krople wody . A rana nadal jest . Nie potrafi się zagoić … Przepraszam …
T: Przepraszam ? PRZEPRASZAM ?! Tylko na tyle cię stać ?! Zostawiłeś własne dziecko ! Samo ! W wielkim mieście ! Nie martwisz się jak sobie poradzi ?! Myślisz tylko o sobie ! Jak zapomnieć ! Wiesz co … Mi też brakuje mamy . I to bardzo . Ale starałam się jakoś z tego wybrnąć . Powoli zaczęłam powracać do normalnego życia , ale ty oczywiście nie … MUSISZ UCIEKAĆ PRZED WSZYSTKIM ! Tato ! Minęło 12 lat ! Pora się w końcu otrząsnąć !
T.T: [T.I] ja naprawdę przepraszam … Proszę wybacz mi … - powiedział po czym się rozłączył .
Rzuciłam telefonem o ścianę po czym pobiegłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko . W mojej głowie błąkało się wiele samotnych myśli , które za nic nie chciały się złożyć w jedną całość . Odwróciłam głowę w bok . Mój wzrok padł na pudełko schowane pod szafą .
Szybkim krokiem do niej podeszłam a następnie wyciągnęłam moją ‘’deskę ratunku” i usiadłam na łóżku . Mały , samotny woreczek narkotyków … Obiecałam Niall’owi , że już nigdy więcej niczego nie wezmę , jednak sytuacje mnie przerosła . Tak , wiem zachowuję się jak mój ojciec , ale czy mam inne wyjście ?
Otworzyłam plastikowe opakowanie i wysypałam troszeczkę jego zawartości na rękę po czym szybko wciągnęłam proszek . Następnie położyłam się na łóżku i nawet nie wiem kiedy … zasnęłam .
Rano z wielkim trudem obudził mnie budzik . Przypuszczam , że z takiego głębokiego snu to nawet trzęsienie ziemi by mnie nie obudziło . Kiedy otworzyłam oczy na podłodze zobaczyłam jakieś pudełko . Podniosłam je i otworzyłam . Znajdował się w nim srebrny naszyjnik z zawieszką w kształcie gwiazdy . Do pudełka była przyczepiona jakaś karteczka . Zaczęłam czytać na głos każde zapisane słowo .
Gwiazd na niebie są miliony , lecz tylko jedna świeci dla mnie . Jesteś nią ty i zawsze będziesz. Nie chcę innej -NIALL- <33
Z każdym wyrazem płakałam coraz bardziej . Szczęście jakie dawał mi ten chłopak było nie do opisania . Pobiegłam do łazienki . Szybko przygotowałam się do szkoły . Założyłam jeszcze łańcuszek a następnie postanowiłam posprzątać pokój po wczorajszych ‘’zabiegach”.
Na ciemnej kołdrze widniał rozsypany , biały proszek . Zamaszystym ruchem ją złożyłam i wyniosłam na balkon w celu jej wytrzepania . Po tym krótkim sprzątaniu wyszłam do szkoły . Szłam szybkim krokiem , ponieważ chciałam być jak najszybciej przy Niall’u . Oczywiście nie chciałam mu mówić o moim wczorajszym wyczynie . Ale chwila , moment … On musiał wczoraj u mnie być skoro dzisiaj znalazłam jego prezent w pokoju . A skoro u mnie był to by znaczyło , że mógł zauważyć narkotyki . Nie został . Wyszedł …
Teraz dopiero mnie olśniło . Nie zwlekając dłużej zaczęłam biec . Po 5 minutach byłam na miejscu .
T: Elly ! Gdzie jest Niall ?!
E: [T.I] ! Ty żyjesz !
T: Gdzie jest Niall !? – pytałam ze łzami w oczach
E: Na wzgórzu . Za szkołą . Tam gdzie zawsze chodziliśmy …
T: Dzięki . – przerwałam jej po czym pobiegłam na wskazane miejsce
Nie było go tam . Zaczęłam się rozglądać dokoła . Jest . Siedział razem z Markusem nad brzegiem jeziora . Zauważyłam , że coś palą . Następnie Macrus wręczył coś Niall’owi . Bardzo dobrze wiedziałam co to jest . Pierwszy zaczął wciągać Marc . Blondyn wpatrywał się w niego jak zahipnotyzowany . Następnie sam zaczął przybliżać rękę z proszkiem do nosa . Nie potrafiłam się ruszyć . Strach zaczął mną władać . Po pewnym czasie jednak się przełamałam
T: Niall ! Nie rób tego !
Chłopak mnie jednak nie usłyszał . Zebrałam w płucach tyle powietrza ile mogłam i krzyknęłam najgłośniej jak tylko potrafiłam
T: NIALL !!!
Tym razem odwrócił się w moją stronę . Ostatnim jego ruchem który zobaczyłam był upadek.....
T: Nie chciałam żebyśmy to tak wyglądało . Nie chcę żebyśmy tu siedzieli jego powodu . – mówiłam cały czas płacząc – Chciałabym pójść jutro do szkoły , podbiec do niego , przytulić , pośmiać , pogadać , lecz niestety go … - zawiesiłam się na chwilę . Spojrzałam jeszcze na jego bladą skórę co przyprawiło mnie o jeszcze większy płacz – Go już z nami nie ma . Niestety nic mu już nie zwróci życia . Będę za nim tęsknić . Bo pomimo tego , że większość zgromadzonych tutaj uważa go za nałogowego narkomana ja … Ja wiem jaki był naprawdę . Narkotyki pomagały mu zapomnieć o bólu i cierpieniu . Nie brał ich bez przerwy . Wielu z was może mieć o nim nieciekawe zdanie przez to w jaki sposób zmarł . Jednak powiem wam coś . Był wspaniałym człowiekiem . Jako jedyny z rówieśników mnie zaakceptował . Zastąpił mi rodzinę , której akurat wtedy najbardziej potrzebowałam . Może i zmusił mnie do brania narkotyków , ale wiem , że nie chciał abym cierpiała . Niestety znał tylko taki sposób na oderwanie się od tej szarej rzeczywistości . Dlatego zanim go źle ocenicie … Przemyślcie dokładnie moje słowa i zadajcie sobie pytanie ,,A może miał powód żeby wybrać takie życie? A może po prostu nie miał wsparcia i to wszystko go przerosło ?” . Marcus zostanie pogrzebany ciałem , ale duchem zostanie ze mną . Już na zawsze .
Czwórka mężczyzn zamknęła trumnę i udała się z nią do wyjścia . Pogrzeb trwał jeszcze z jakieś pół godziny . Po jego zakończeniu poszłam w to miejsce , w którym wszystko się stało. Usiadłam na brzegu i wpatrywałam się bez celu w gładką tafle wody . Pogoda odzwierciedlała mój nastrój . Chmury . Zero słońca .
Podkuliłam nogi pod brodę i najzwyczajniej w świecie rozpłakałam się jak małe dziecko . Nie docierała do mnie informacja , że Markusa już przy mnie nie ma . Że mój ukochany braciszek jest już w innym świecie . Co do Niall’a … Nie wiem jak to dalej będzie . Nie rozmawiałam z nim w ogóle . Teraz jest w szpitalu i nie wolno go odwiedzać , a kiedy go do niego wieźli był nieprzytomny .
Nigdy nie daruję sobie tego , że przez te idiotyczne narkotyki straciłam dwie najważniejsze osoby w moim życiu .
Poczułam coś , a raczej czyjąś ciepłą rękę na mojej . Gwałtownie się odwróciłam .
T: Niall … Co tu robisz ?
Ni: Wczoraj wypisali mnie ze szpitala . Przyszedłem tu zaraz po pogrzebie . Wiedziałem , że cię tu znajdę
Zapanowała cisza . Zauważyłam , że chłopak też płakał .
T: Myślisz , że tam mu będzie lepiej ?
Ni: Na pewno . Świat bez zmartwień , bez kłopotów … To coś o czym Marcus zawsze marzył, prawda ?
T: Masz rację . – uśmiechnęłam się delikatnie – Powiedz mi … Co się wtedy dokładnie stało?
Chłopak westchnął – N: On cię kochał . I to nie ja siostrę , ale jak dziewczynę . Nie znosił tego , że jesteśmy razem , a kiedy myśleliśmy , że nie żyjesz … Po prostu żaden z nas nie mógł przez to przebrnąć . Chcieliśmy do ciebie dołączyć .
Po moich policzkach znowu zaczęły spływać łzy .
T: To wszystko przeze mnie .
Ni: Nie obwiniaj się . To nie twoja wina .
T: Ale gdyby nie ja , Marcus nadal by żył !
Pomiędzy nami znowu zapanowała cisza . Tak bardzo chciałam go teraz przytulić , pocałować, lecz bałam się . Bałam się odrzucenia .
Ni: A co będzie z nami ?
T: Wątpię żeby ktokolwiek chciałby się spotykać z kimś takim jak ja . Niall … Zasługujesz na kogoś lepszego .
Ni: Ale nie pamiętasz co ci napisałem ? Nie chcę innej chcę ciebie .
Po tych słowach przyciągnął mnie do siebie i pocałował . Kiedy się od siebie oderwaliśmy rzuciłam mu się na szyję .
T: Niall , tak bardzo cię przepraszam … - mówiłam przez łzy
Ni: Ćśiiiii … Już dobrze . Jestem z tobą – spojrzał mi w oczy – Kocham cię .
Ponownie mnie pocałował . Położyliśmy się na trawie i wtuliliśmy w siebie . Zza chmur zaczęły się przebijać promienie słońca . Pomimo zdarzeń z minionego tygodnia , poczułam się naprawdę szczęśliwa .
Bo kiedyś coś się kończy, a zaczyna się coś nowego... <3
Imagin Louis.
Ty śpisz, a twój chłopak Nie.Louis chodzi po domu w samych bokserkach i koszulce. Staje na łóżko i zaczyna skakać jak głupi.
- Louis.! Co ty do cholery robisz..?!Jest pierwsza w Nocy.! - Pytasz się. A chłopak uśmiecha się zadziornie.
-Złap mnie za rękę. -Powiedział z uśmiechem na twarzy. Skradacie się i wymykacie się z pokoju hotelowego.
- Gdzie ty mnie ciągniesz.?- Pytasz się chłopaka.
-Uh.. No wiesz.. No... Wiesz. - Odpowiedział bezsensownie.
Po kilku minutach Lou ciągnie Cię do siłowni hotelowej.
-Siłownia... Na serio..? - Mówisz dziwnym głosem.
- No prawie. - Śmieje się. Chłopak Ciągnie Cię w stronę basenu.
- Na chuj przyszliśmy na basen..?! - Pytasz.
-Aby pływać.....? - Powiedział.
Louis wskakuje nago do basenu.
-Chodź do mnie.! - Mówi.
Rozbierasz się i skaczesz do Niego.
- Boże... Ale zimno.. Skąd masz taki pomysł..? - Pytasz.
-Pomysł z mojej listy pragnień : " Wskoczyć nago z moją dziewczyną do basenu w hotelu". - Uśmiecha się, po czym Cię całuje. A ty odwzajemniasz to.
- Louis.! Co ty do cholery robisz..?!Jest pierwsza w Nocy.! - Pytasz się. A chłopak uśmiecha się zadziornie.
-Złap mnie za rękę. -Powiedział z uśmiechem na twarzy. Skradacie się i wymykacie się z pokoju hotelowego.
- Gdzie ty mnie ciągniesz.?- Pytasz się chłopaka.
-Uh.. No wiesz.. No... Wiesz. - Odpowiedział bezsensownie.
Po kilku minutach Lou ciągnie Cię do siłowni hotelowej.
-Siłownia... Na serio..? - Mówisz dziwnym głosem.
- No prawie. - Śmieje się. Chłopak Ciągnie Cię w stronę basenu.
- Na chuj przyszliśmy na basen..?! - Pytasz.
-Aby pływać.....? - Powiedział.
Louis wskakuje nago do basenu.
-Chodź do mnie.! - Mówi.
Rozbierasz się i skaczesz do Niego.
- Boże... Ale zimno.. Skąd masz taki pomysł..? - Pytasz.
-Pomysł z mojej listy pragnień : " Wskoczyć nago z moją dziewczyną do basenu w hotelu". - Uśmiecha się, po czym Cię całuje. A ty odwzajemniasz to.
6.04.2013
Imagin Louis +18
Znasz się z Louisem od przedszkola. Jesteście najlepszymi przyjaciółmi. Louis zawsze darzył Cię w pewnym sensie miłością, ale nie miłością po przyjacielsku - Miłością prawdziwą, której ty nie dostrzegasz, chociaż... Darzysz Go tym samym w niezauważalny sposób.
Louis tego dnia zaprosił Cię do siebie. Chciał Ci coś powiedzieć.
Przyszłaś do swojego kochanego przyjaciela o umówionej godzinie.
-Witaj droga koleżanko. - Powiedział otwierając Ci drzwi.
- No Hej , Hej. - Uśmiechnęłaś się do niego i weszłaś do środka po czym usiadłaś na kanapie.
Louis zrobił Ci ciepłą herbatkę i usiadł obok Ciebie. Rozmawialiście przez godzinę o wszystkim i o niczym.
- [T.I.], muszę Ci coś powiedzieć... - Lou popatrzył Ci prosto w oczy.
- Mów.. - Odparłaś.
- Ja znam Ciebie już tyle lat, wiemy o sobie praktycznie wszystko... I chciałam Ci powiedzieć o moich uczuciach... No więc... Ja Cię kocham... - Chłopak powiedział Ci to odważnie w twarz.
-Boże... - Zaniemówiłaś, po kilku sekundach odparłaś - Ja Ciebie też..
Chłopak Cię namiętnie pocałował.
- Louis... - Powiedziałaś, lekko drżącym głosem.
- Tak..? - Zapytał się chłopak.
- Ja chcę z tobą to zrobić... - Oznajmiłaś
- Jesteś tego pewna...? - Zapytał się.
- Oczywiście. - Odparłaś.
Chłopak wziął Cię na ręce i zaniósł to sypialni nie śpiesząc się, a w między czasie całował Cię po szyi.
Bałaś się tego pierwszego razu, ale czułaś, iż chcesz to zrobić z właśnie tym chłopakiem.
Zaczeliście się rozbierać. Gdy byliście, już obydwoje nadzy Louis pieścił twoje piersi - lizał, ssał i lekko nagryzał.
Chłopak leżał nad tobą. Oboje byliście przykryci kołdrą. Louis chciał w Ciebie wejść, ale mu przerwałaś.
- Louis... Boje się... - Powiedziałaś.
- Nie bój się.. Zrobię to delikatnie i powoli. - Oznajmił Ci chłopak, co Cię trochę uspokoiło.
Brytyjczyk wszedł w Ciebie powoli i delikatnie. Jęknęłaś cicho. Chłopak po kilku minutach przyśpieszył swoje ruchy. Louis wchodził w Ciebie znacznie szybciej i głębiej. Wykrzykiwałaś jego imię w niebo głosy. Było Co cudownie chociaż odczuwałaś ból. Ból nie był ani mały, ani duży- Był umiarkowany.
Był to twój pierwszy raz, więc to Louis sprawiał Ci przyjemność, a nie ty Jemu. Chłopak poczuł, że zaraz dojdzie, ty też poczułaś, iże zaraz dojdziesz. Lou wykonał ostatnie mocne pchnięcie i doszliście razem - Szczytowaliście.
Louis położył się obok Ciebie i przytulił Cię od tyłu.
-Jesteś wspaniała - Powiedział z uśmiechem na twarzy.
- Ty także.. - Powiedziałaś i zasnęłaś po 20 minutach.
Louis tego dnia zaprosił Cię do siebie. Chciał Ci coś powiedzieć.
Przyszłaś do swojego kochanego przyjaciela o umówionej godzinie.
-Witaj droga koleżanko. - Powiedział otwierając Ci drzwi.
- No Hej , Hej. - Uśmiechnęłaś się do niego i weszłaś do środka po czym usiadłaś na kanapie.
Louis zrobił Ci ciepłą herbatkę i usiadł obok Ciebie. Rozmawialiście przez godzinę o wszystkim i o niczym.
- [T.I.], muszę Ci coś powiedzieć... - Lou popatrzył Ci prosto w oczy.
- Mów.. - Odparłaś.
- Ja znam Ciebie już tyle lat, wiemy o sobie praktycznie wszystko... I chciałam Ci powiedzieć o moich uczuciach... No więc... Ja Cię kocham... - Chłopak powiedział Ci to odważnie w twarz.
-Boże... - Zaniemówiłaś, po kilku sekundach odparłaś - Ja Ciebie też..
Chłopak Cię namiętnie pocałował.
- Louis... - Powiedziałaś, lekko drżącym głosem.
- Tak..? - Zapytał się chłopak.
- Ja chcę z tobą to zrobić... - Oznajmiłaś
- Jesteś tego pewna...? - Zapytał się.
- Oczywiście. - Odparłaś.
Chłopak wziął Cię na ręce i zaniósł to sypialni nie śpiesząc się, a w między czasie całował Cię po szyi.
Bałaś się tego pierwszego razu, ale czułaś, iż chcesz to zrobić z właśnie tym chłopakiem.
Zaczeliście się rozbierać. Gdy byliście, już obydwoje nadzy Louis pieścił twoje piersi - lizał, ssał i lekko nagryzał.
Chłopak leżał nad tobą. Oboje byliście przykryci kołdrą. Louis chciał w Ciebie wejść, ale mu przerwałaś.
- Louis... Boje się... - Powiedziałaś.
- Nie bój się.. Zrobię to delikatnie i powoli. - Oznajmił Ci chłopak, co Cię trochę uspokoiło.
Brytyjczyk wszedł w Ciebie powoli i delikatnie. Jęknęłaś cicho. Chłopak po kilku minutach przyśpieszył swoje ruchy. Louis wchodził w Ciebie znacznie szybciej i głębiej. Wykrzykiwałaś jego imię w niebo głosy. Było Co cudownie chociaż odczuwałaś ból. Ból nie był ani mały, ani duży- Był umiarkowany.
Był to twój pierwszy raz, więc to Louis sprawiał Ci przyjemność, a nie ty Jemu. Chłopak poczuł, że zaraz dojdzie, ty też poczułaś, iże zaraz dojdziesz. Lou wykonał ostatnie mocne pchnięcie i doszliście razem - Szczytowaliście.
Louis położył się obok Ciebie i przytulił Cię od tyłu.
-Jesteś wspaniała - Powiedział z uśmiechem na twarzy.
- Ty także.. - Powiedziałaś i zasnęłaś po 20 minutach.
Subskrybuj:
Posty (Atom)